(در پاسخ به اين سؤال که چرا سهم الارث مرد دو برابر زن است، فرمود) علت اين که از ميراث به زنان نصف سهم مردها داده مي شود اين است که زن چون ازدواج کند، مي گيرد ولي مرد دهنده دست به همين جهت بر سهم مردها افزوده شده است. و علت ديگر اين که سهم مرد دو برابر سهم زن مي باشد، اين است که زن اگر احتياج پيدا کند تحت کفالت مرد است و مرد مکلف است امور معاش او را تأمين کند و نفقه اش را بپردازد، اما زن نه مکلف است معاش مرد را تأمين کند و نه در صورتي که مرد محتاج شود، وظيفه دارد نفقه ي او را بپردازد.

(لما سئل عن علة إعطاء الذکر مثل حظ الانثيين): علة إعطاء النساء نصف ما يعطي الرجال من الميراث لأن المرأة إذا تزوجت أخذت و الرجل يعطي ... .

چون مردم از توانايي لازم، جهت درك كامل مصالح شان برخوردار نيستند و از طرفي ديگر، صانع هستي بالاتر و والاتر از آن است كه ديده شود، پس ناچار بايد ميان مردم و خدا فرستاده اي معصوم باشد كه اوامر و نواهي او را به آنان برساند.

لِاَنَّهُ لَمّا لم يَكُنْ في خَلَقِهِم وَ قواهُم ما تُكْمِلُوا لِمَصالِحِهِم ... .

هر کس اباعبدلله علیه السلام را کنار شط فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است.

عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ مَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع بِشَطِّ الْفُرَاتِ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فَوْقَ عَرْشِهِ

(پيامبران) اولو العزم در حقيقت بدين سبب اولو العزم ناميده شده اند كه داراي شريعت و آيين بوده اند.

اِنَّما سُمّيَ اُولُوالْعَزم، اُوليِ العَزمِ لِاَنّهم كانوا اصْحاب الشّرائِع.

هر كه نمى‏ تواند كارى كند كه به سبب آن گناهانش زدوده شود بر محمّد و آل او بسيار درود فرستد ؛ زيرا كه آن ، گناهان را ريشه كن مى‏ كند .

مَن لم يَقدِرْ على مايُكَفِّرُ بهِ ذُنوبَهُ فَلْيُكثِرْ مِنَ الصلواتِ على محمّدٍ وآلِهِ فإنّها تَهدِمُ الذُّنوبَ هَدماً .

هر که کاری را از راه درست دنبال کند نخواهد لغزید، و اگر هم بلغزد راه چاره بر او بسته نمی‌شود.

مَنْ طَلَبَ الأمْرَ مِنْ وَجْهِهِ لَمْ یَزَلَّ، فَإنْ زَلَّ لَمْ تَخْذُلْهُ الحیلةُ.

Anyone pursuing his goals honestly does not slip up and if he does, he can seek a way out.

صدقه بده اگر چه چيز اندكي باشد، زيرا اگر هر چيز اندكي در راه خدا با نيت صادق و پاك داده شود بزرگ است.

تّصدَّقْ بالشّيِ و اِن قّلَّ كُلَّ شيٍ يرادُ بِهِ اللهُ و اِنْ قَلَّ بَعَد ان تَصَدَّقَ النّيِةُ فيهِ عظيمٌ.

(در پاسخ به اين سؤال كه قناعت چيست)، قناعت، باعث خويشتن داري و عزت و ارجمندي و آسوده شدن از زحمت زياده خواهي و (از زحمت) بندگي در برابر دنياپرستان است. راه قناعت را جز دو كس نپيمايد: يا عبادت پيشه اي كه خواهان اجر و مزد اخروي است يا بزرگواري كه از مردمان فرومايه دوري مي كند.

(لما سئل عن القناعة): القناعة تجتمع إلي صيانة النفس وعز القدر، وطرح مؤن (مؤونة) الاستكثار، والتعبد لأهل الدنيا، و لا يسلك طريق القناعة ... .

هر كه مي‏خواهد معده‏اش آزارش ندهد، پس در بين غذا آب نخورد.

مَن أرادَ أن لايُؤذِيَهُ مِعدَتُهُ فَلا يَشرَب بَينَ طَعامِهِ ماءً.

انسان بخيل از خدا، بهشت و مردم دور و به آتش دوزخ نزديك است.

البَخيلُ بَعيدٌ مِن الله، بَعيدٌ من الجَنَّةِ، بَعيدٌ مِن النّاس، قريبٌ مِن النّار.

از بخل برحذر باشيد چرا كه بخل آفتي است كه در هيچ انسان آزاده و مؤمني نمي باشد، همانا بخل خلاف ايمان است.

إيّاكم و البُخلَ فَانّها عاهةٌ لا تكونُ في حرّ و لا مُؤمن إنّها خِلافُ الإيمان.

نماز شب بر روزي انسان مي افزايد.

صلاةُ الّليلِ تزيدُ في الرّزقِ.

هر كه به روى برادر مؤمنش لبخند بزند، خداوند برايش ثوابى خواهد نوشت.

مَن تَبَسَّمَ فى وَجهِ أخيهِ المُؤمِنِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً؛

گناهان کوچک،زمینه ی گناهان بزرگ است. هر که در گناه کوچک از خدا نترسد در گناه بزرگ هم از خدا نخواهد ترسید

اَلصَّغَائِرُ مَنَ الذُّنُوبِ طُرُقٌ اِلَی الْکَبَائِرِ مَنْ لَمْ یَخَفِ اللهَ فی الْقَلِیلِ لَمْ یَخَفْهُ فِی الْکَثِیرِ

محرّم ماهی است كه [حتّی] مردم زمان جاهليّت جنگ را در آن حرام می‌دانستند، [امّا] در آن ماه خون ما را حلال شمردند، حرمت ما را پايمال و فرزندان و زنان ما را اسير كردند.

إنَّ المُحَرَّمَ شَهرٌ كانَ أهْلُ الجاهِلِيَّةِ يُحَرِّمُونَ فِيهِ القِتالَ، فَاسْتُحِلَّت فِيهِ دِماؤُنا، وَهُتِكَتْ فِيهِ حُرْمَتُنا، وَسُبِيَ فِيهِ ذَرارِينا وَنِساؤُنا.

Muharram is the month when even people of the Jāhillīyya time declared fighting unlawful, [but never less] in that month they declared shedding our blood lawful, trampled upon our honor and captured our children and women.