خداوند، انبيا را با گرسنگي آزمود و به سختي ها مبتلا فرمود و با ترس و هراس ها امتحانشان نمود و در بوتة ناملايمات زيرو رويشان كرد.

قَدْ اِخْتَبرَهُمُ اللهُ باالمَخمَصَةِ وَ ابْتَلاهُم بِالمَجْهَدَةِ ... .

همانا خداوند غيبت كردن را حرام كرد، همچنان كه (گرفتن) مال و (ريختن) خون (ديگران) را حرام كرد.

إنّ اللّهَ حرّم الغيبةَ كما حرَّم المالَ و الدمَ.

از حيا جز نيكى نمى ‏آيد

الحياء لا يأتي إلّا بخير

خداوند روزه را واجب كرد تا به وسيله آن اخلاص خلق را بيازمايد.

فرض الله ... الصيام ابتلاء لاخلاص الخلق‏؛

چه خوشبوئی ای خاک! در روز قیامت قومی از تو بپا خیزند که بدون حساب و بی درنگ به بهشت روند.

واها لك أيتها التربة ليحشرن منك قوم يدخلون الجنة بغير حساب.

اختلاف، بنیاد «اندیشه درست» را درهم می‏ ریزد.

الخلاف يهدم الرأي

خدا را بر آنچه كه قضاي اوست و هر كاري را كه مُقدّر فرموده، ستايش مي كنم.

اَحْمَدُ اللهِ ما قَضي مِنْ اَمرٍ وَ قدّر مِن فعلٍ.

اگر بر مردم مصيبتي وارد شود، بتو پناه مي برند، زيرا مي دانند كه زمام امور كارها به دست تو است و همه كارها از قضا و خواست تو نشأت مي گيرد.

و اِنْ صُبَّتْ عَلَيهمْ الْمَصائبُ لَجئُوا بك علماً ... .

اي فرزند آدم، بياد آور آن لحظاتي را كه پدران و فرزندان ـ و دوستان ـ تو چگونه در چنگال مرگ قرار گرفتند، آن ها در چه وضعيّت و موقعيّتي بودند و سرانجام به كجا منتهي شدند و كجا رفتند. و بينديش كه تو نيز همانند آن ها به ايشان خواهي پيوست ـ پس مواظب اعمال و رفتار خود باش ـ.

يَا ابْنَ آدَمَ! أُذْكُرْ مَصارِعَ آبائِكَ وَ أبْنائِكَ، كَيْفَ كانُوا، وَ حَيْثُ حَلّوُا، وَ كَأَنَّكَ عَنْ قَليل قَدْ حَلَلْتَ مَحَلَّهُمْ.

اي بندگان خدا، خود را مشغول و سرگرم دنيا ـ و تجمّلات آن ـ قرار ندهيد كه همانا قبر، خانه اي است كه تنها عمل ـ صالح ـ در آن مفيد و نجات بخش مي باشد، پس مواظب باشيد كه غفلت نكنيد.

عِباداللهِ! لا تَشْتَغِلُوا بِالدُّنْيا، فَإنَّ الْقَبْرَ بَيْتُ الْعَمَلِ، فَاعْمَلُوا وَ لا تَغْعُلُوا.

حيا و ايمان قرين يك ديگرند اگر يكى از ميان برخاست ديگرى هم برود

الحياء و الإيمان قرنا جميعا فإذا رفع أحدهما رفع الآخر

ستايش خداوندي را سزاست كه حواس او را درك نكنند و مكان ها او را در برنگيرند، ديدگان او را ننگرند و پوشش ها او را پنهان نتوانند كرد.

الْحَمدُ لِلِّهِ الَّذِي لا تُدْرِكُهُ الشَّواهِدُ و لا تَحْوِيهِ الْمَشاهِدُ و لا تَراهُ النَّواظِرُ ... .

هر كه عيب خود را ببيند، از پرداختن به عيب ديگران باز مي ايستد.

مَن نَظَرَ في عَيبِ نَفسِهِ اِشتَغَلَ عَن عَيبِ غَيرِهِ.

استوارترین کارها سه چیز است یاد خداوند در همه حال و رعایت انصاف بر ضرر خویش و تقسیم مال با برادر دینى.

أسدّ الأعمال ثلاثه ذکر اللَّه على کلّ حال و الإنصاف من نفسک و مواساه الأخ فی المال؛

هر که خدا خیر او خواهد دوستى شایسته نصیب وى کند.

من أراد اللَّه به خیرا رزقه اللَّه خلیلا صالحا؛