روا نیست که مؤمنى به برادر خویش به تندى نظر کند که مایه آزار او شود.

ما یحلّ لمؤمن أن یشتدّ إلى أخیه بنظره تؤذیه؛

مرد مسلمان به برادر خویش هدیه اى بهتر از سخن حکمت آمیزى که خدا به وسیله آن هدایت وى افزون کند یا خطرى از وى بگرداند نتواند داد.

ما أهدى المرء المسلم لأخیه هدیّه أفضل من کلمه حکمه یزیده اللَّه بها هدى أو یردّه بها عن ردى؛

هرکس خودبین باشد خشم کننده بر او بسیار شود و صدقه داروئی است سودمند و شفادهنده و کردار بندگان در دنیایشان؛ در آخرت جلو چشمهایشان است

مَنْ رَضِيَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السّاخِطُ عَلَيهِ و الصَّدَقَةُ دَواءٌ مُنْجِحٌ وَ أَعمالُ العِبادِ فِي عاجِلِهمْ نُصبُ أَعيُنُهم فِي آجالِهِم

آدمي را ملك قناعت و نعمت خلق نيك، کفايت مي کند.

كفي بالقناعة ملكا، وبحسن الخلق نعيما.

كسي كه از قضاي تو ناخشنود باشد، امر تو را باز نمي گرداند (فرمان نمي برد).

و لا يَرُدُّ اَمْرَك مَنْ سَخِطَ قضاءَك.

با هر انسان دو فرشته اي است كه او را حفظ مي كنند، و چون تقدير الهي فرا رسد، او را تنها مي گذارند.

اِنّ مَعَ كُلِّ اِنْسانٍ مَلَكَيْن يَحْفِظانُه ... .

آنچه را خداوند آفريد، با مقدرات دقيقي استوار كرده و با تدبيري لطيف نظمشان داده است.

قَدّر ما خَلَق فَاَحْكَمَ تَقْدِيرهُ ... .

اي فرزند آدم، بدرستي كه تو مجموعه اي از زمان ها و روزگار هستي، هر آنچه از آن بگذرد، زماني از تو فاني و سپري گشته است ـ بنابراين لحظات عمرت را غنيمت شمار كه جبران ناپذير است ـ.

يَا ابْنَ آدَمَ، إنَّما أنْتَ أيّامٌ، كُلَّما مَضي يَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُكَ.

سرگرمی داشته باشید و تفریح کنید؛ چراکه خوش نمی‌دارم در دین شما درشتی و سختی دیده شود.

إلهَو وَالعَبوا فَإنّی أکْرَهُ أنْ یُریٰ فی دینِکُمْ غَلظَةً.

توحيد آن است كه خدا را در وهم و خيالت نياري.

التوحيدُ أَنْ لا تَتَوهَّمَهُ.

امّا خداوند سبحان فرستادگان خود را صاحب اراده هاي قوي قرار داده است.

وَلكِنَّ الله سُبحانهُ جَعَلَ رُسُلَهُ اُولِي قوّة ٍ في عَزائِمِهم.

بدي و شرارت، مجمع همه عيب هاي زشت است.

اَلشَّرُّ جَامِعُ مَسَاوِئِ العُيُوبِ.

هر که در دنیا راز برادر مسلمان خویش بپوشد و او را رسوا نکند خدا روز قیامت راز وى بپوشاند.

من ستر أخاه المسلم فی الدّنیا فلم یفضحه ستره اللَّه یوم القیمه؛

هر که از آبروى برادر خویش دفاع کند خدا آتش را از چهره وى باز دارد.

من ردّ عن عرض أخیه ردّ اللَّه عن وجهه النّار؛

عاقلان با آداب پند گيرند و چهارپايان (و جاهلان) جز با زدن پند نمي‌گيرند.

فَاِنَّ العاقِلَ يَتَّعِظُ بِالادابِ وَ الْبَهائِمُ (و الجاهِلُ) لا يَتَّعِظُ اِلاّ بِالضَّربِ ... .