گستاخي فرزند بر پدرش در خردسالي، به نافرماني او در بزرگسالي مي انجامد.

جُرأَةُ الوَلَدِ عَلَي وَالِدِهِ في صِغَرِهِ تَدعُو إِلي العُقُوقِ في کبَرِهِ.

خداوند فرموده است: من نماز كسي را مي پذيرم كه در برابر عظمت من فروتني كند و به خاطر من از شهوات دست كشد و روزش را با ياد من به شب رساند و به مخلوقاتم بزرگي نفروشد و گرسنه را سير كند و برهنه را بپوشاند. بر آسيب ديده ها ترحم داشته باشد، بر غريبان پناه دهد. اين فرد نورش به سان خورشيد بتابد و اين بنده نزد من مانند بهشت فردوس است که با عزت خود او را حفظ مي كنم و فرشته هايم نگاهبان اويند، هر چه از من بخواهد به او مي دهم.

قال اللهُ ... إنَّما اَقبَل الصَّلاةَ لِمَن يَتَواضع لِعَظمتي و يكفّ نَفسَه عَنِ الشَّهوات مِن اَجلي ... .

آب، مايۀ زندگی است.

طَعْمُ الماءِ الحَیاةُ.

Water is the source of life.

مَثَل دنيا (و اموال و زيورآلات و تجمّلات آن) همانند آب دريا است كه انسانِ تشنه، هر چه از آن بياشامد بيشتر تشنه مي شود و آنقدر ميل مي كند تا هلاك شود.

مَثَلُ الدُّنيا مَثَلُ ماءِالْبَحْرِ كُلَّما شَرِبَ مِنْهُ الْعطْشانُ اِزْدادَ عَطَشاً حَتّي يَقْتُلُهُ.

برای مومن چقدر زشت است که میل و رغبتی داشته باشد که او را به ذلت و خواری بکشاند.

ما أقْبَحَ بِالمُؤْمِنِ أنْ تَکونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ.

How improper it is for a believer to have a humiliating wish!

تمام كمالات - معنوي و مادّي انسان - در فقاهت و شناخت دقيق و صحيح مسائل دين و معارف الهي است; و صبر و شكيبائي در مقابل ناملايمات، و نيز زندگي را با تدبّر و مديريّت برنامه ريزي كردن مي باشد.

اَلْكَمالُ كُلُّ الْكَمالِ، التَّفَقُّهُ فِي الدّينِ، وَ الصَّبْرُ عَلَي النائِبَةِ، وَ تَقْديرُ الْمَعيشَةِ.

( در سفارش به جابر جعفی) بدان که نه هیچ دانشی چون جستجوی سلامت است، و نه هیچ سلامتی‌ای‌ چون سلامت دل.

مِنْ وَصِیَّتِهِ لِجابِرٍ الجُعفِیِّ ـ : وَاعْلَمْ أنَّهُ لا عِلْمَ کَطَلَبِ السَّلامَةِ وَلا سَلامَةَ کَسَلامَةِ القَلْبِ.

Imam Baqir (p.b.u.h.), advising to Jābir bin Ju`fī: Know that neither any knowledge is like to seeking health nor any health is like to health of heart.

هر که در راه روشن پروردگارش باشد، مصائب دنیا بر وی سبک آید؛ اگر چه با قیچی یا ارّه قطعه قطعه‌اش کنند.

مَن کانَ عَلَی بَیِّنَةٍ مِن رَبِّهِ هانَت عَلَیهِ مَصائبُ الدُّنیا ولَو قُرِضَ و نُشِرَ.

Everybody who is in the right path of his Lord, difficulties of the world will be little on his eye even if he is cut by a scissors or saw.

نگاه كردن مؤمن به صورت برادر مؤمن خويش از روي علاقه و محبّت به او، عبادت است.

نظرُ المومنِ في وَجهِ اخيهِ المومنِ لِلمَودَّةِ و المَحَبَّةِ ‌لَهُ عبادَةٌ.

حقّي كه شكم بر تو دارد اين است كه آن را ظرف چيزهاي حرام قرار ندهي و بلكه در چيزهاي حلال هم صرفه جوئي كني و به مقدار نياز استفاده نمائي.

وَ أمّا حَقُّ بَطْنِكَ فَأنْ لا تَجْعَلْهُ وِعاءً لِقَليل مِنَ الْحَرامِ وَ لا لِكَثير، وَ أنْ تَقْتَصِدَ لَهُ فِي الْحَلالِ.

اما شاخه هاى حيا عبارتند از: نرمش، مهربانى، در نظر داشتن خدا در آشكار و نهان، سلامت، دورى از بدى، خوشرويى، گذشت، بخشندگى ، پيروزى و خوشنامى در ميان مردم، اينها فوايدى است كه خردمند از حيا مى برد. خوشا بحال كسى كه نصيحت خدا را بپذيرد و از رسوايى خودش بترسد.

أمَّا الحَياءُ فَيَتَشَعَّبُ مِنهُ اللِّينُ، و الرّأفَةُ، و المُراقَبَةُ للّه فِى السِّرِّ و العَلانيَةِ، و السَّلامَةُ، و اجتِنابُ الشَّرِّ، و البَشاشَةُ، و السَّماحَةُ، و الظَّفَرُ، و حُسنُ الثَّناءِ عَلَى المَرءِ فِى النّاسِ، فَهذا ما أصابَ العاقِلَ بِالحَياءِ، فَطُوبى لِمَن قَبِلَ نَصيحَةَ اللّه و خافَ فَضيحَتَهُ؛

نشانه توبه كننده چهار است: عمل خالصانه براى خدا، رها كردن باطل، پايبندى به حق و حريص بودن بر كار خير.

اَمّا عَلامَةُ التّائِبِ فَاَربَعَةٌ: اَلنَّصيحَةُ لِلّهِ فى عَمَلِهِ وَ تَركُ الباطِلِ وَ لُزومُ الحَقِّ وَ الحِرصُ عَلَى الخَيرِ ؛

اعتقاد به توحيد، بدون اخلاص حاصل نمي شود.

لا توحيد اِلّا بِالاِخلاصِ.

شرم و حياء بر دو گونه است، يك قسم آن از روي ضعف و ناتواني است و قسم ديگر آن از روي قوّت (و قدرت)، اسلام و ايمان شخص است.

الحياءُ علي وجهين فَمِنْهُ ضعفٌ و منه قوَّةٌ و اسلامٌ و ايمانٌ.

سه چیز است که مردم به آنها نیاز دارند: امنیت، عدالت و رفاه.

ثَلاثَةُ أشیٰاءَ یَحتٰاجُ النّٰاسُ إلَیهٰا: الأمنُ وَ العَدلُ وَ الخِصبُ.

People are in need of three things: security, justice, and welfare.