همانا مؤمن غبطه مي خورد و حسادت نمي ورزد و منافق حسادت مي ورزد و غبطه نمي خورد.

إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لا يَحْسُدُ وَ الْمُنافِقُ يَحْسُدُ وَ لا يَغْبِطُ

برادران (ايماني) در بين خود به سه چيز نيازمندند كه اگر آنها را به كار نگيرند از همديگر جدا شده و بر يکديگر غضب مي کنند: 1 - انصاف داشتن 2 - دلسوزي و مهرباني 3 - حسادت نداشتن.

تَحْتَاجُ اِلإخوَةُ فيما بَيْنَهُمْ إِلي ثَلاثَةِ أَشياء، فَإن استَعمَلوُها و إلا تبايَنُوا و تَباغَضُوا و هي التناَصُفُ و التراحُمُ و نَفيُ الحسدِ

حسود، محبتش را در گفتارش اظهار مي كند و بغض و كينه اش را در كارهايش پنهان مي سازد، پس او دوست ناميده مي شود ولي (عملا) صفت دشمن را داراست.

اَلْحاسِدُ يُظْهِرُ وُدَّهُ في أَقْوالِهِ وَ يُخْفي بُغْضَهُ في أَفْعالِهِ، فَلَهُ اِسْمُ الصَّديقِ وَ صِفَةُ الْعَدُوِّ.

حسود، قبل از آنكه به شخص محسود ، ضرر بزند به خودش ضرر مي زند، همان طور كه ابليس با حسادتش به حضرت آدم عليه السّلام، لعنت را براي خود به ميراث گذاشت و برگزيده شدن را براي حضرت آدم

اَلْحاسِدُ مُضِرٌّ بِنَفْسِهِ قَبْلَ أَنْ يُضِرَّ بِالْمحسُودِ، كَإِبْليسَ أَوْرَثَ بِحَسَدِهِ لِنَفْسِهِ اللَّعْنَةَ وَ لآدَمَ - عليه السّلام - اَلاِجتِباءَ.

سلامتي بدن، از كمي حسادت است.

صِحَّةُ الْجَسَدِ مِنْ قِلَّةِ الْحَسَدِ.

حسادت، عيبي است كه انسان را رسوا مي سازد و حرصي است شكننده و حسود را جز رسيدن به آرزويي كه در مورد شخصي كه به او حسد مي ورزد دارد، شفا نمي دهد.

اَلحَسَدُ عَيْبٌ فاضِحٌ وَ شُحٌّ قادِحٌ لا يَشْفي صاحِبَهُ إِلاّ بُلُوغُ أملِهِ فيمَنْ يَحْسُدُهُ.

آنگاه كه حسادت ببارد، فساد مي رويد.

إِذا أَمْطَرَ التَّحاسُدُ نَبَتَ التَّفاسد.

حسادت و خود پسندي و فخر فروشي، آفت دين هستند.

آفَةُ الدّينِ اَلْحَسَدُ وَ العُجْبُ وَ الْفَخْرُ.

حسود، از بديها و شرور خوشحال مي شود و از شادماني ها غمگين مي گردد.

اَلْحاسِدُ يَفْرَحُ بِالشُّرورِ وَ يَغْتَمُّ بِالسُّرُورِ.

(در جزاي حسود) تو را همين بس كه در هنگام شادي تو، او اندوهگين مي گردد.

يَكْفيكَ مِنَ الْحاسِدِ أَنَّهُ يَغْتَمُّ وَقْتَ سُرُورِكَ.

هيچ بخيلي آسايش ندارد و هيچ حسودي لذت نمي برد.

لَيْسَتْ لِبَخيلٍ راحَةٌ، وَ لا لِحَسُودٍ لَذَّةٌ.

از حسادت بر حذر باشيد كه حسادت نيکي ها و ثواب ها را مي خورد، همان گونه كه آتش، چوب را مي خورد

إِياكُمْ وَ الْحَسَدَ، فَإِنَّهُ يَأْكُلُ الْحَسَناتِ كَما تَأكُلُ النّارُ اَلْحَطَبَ.

ابلیس به سپاهیانش می گوید : حسادت و ظلم را در ميان انسانها منتشر كنيد كه اينها در نزد خدا با شرك برابرند.

يَقُولُ إِبْليسُ لِجُنُودِهِ: أَلْقُوا بَيْنَهُمُ الْحَسَدَ وَ الْبَغْيَ فَاِنَّهُما يَعْدِلانِ عِنْدَ اللهِ الشِّرْكَ.

بزرگ ترين وسيله اي كه شيطان با آن شكار مي كند (بزرگ ترين دام شيطان)، حسادت است.

اَلحَسَدُ مِقْنَصَةُ إبليسَ الكبري.

هيچ ظالمي را از حسود، شبيه تر به مظلوم نديدم كه داراي حسادتي دائمي و قلبي سرگشته و اندوهي جدا نشدني است.

ما رَأَيْتُ ظالِماً أَشْبَهَ بِمَظْلُومٍ مِنَ الْحاسِدِ، نَفْسٌ دائِمٌ، وَ قَلْبٌ هائِمٌ، وَ حُزْنٌ لازِمٌ.