هر کس بر مصیبت‌های این دختر [زینب دختر علی] بگرید، همانند کسی است که بر برادرانش حسن و حسین (عليهما السلام) گریسته باشد.

مَن بَکَی عَلَی مُصابِ هَذِهِ البِنْتِ [زَیْنَبَ بِنْتِ عَلِيٍّ] کانَ کَمَنْ بَکَی عَلَی أخَوَیْها الحَسَنِ والحُسَیْنِ (علیهما السَّلام).

He who cries for the sorrows of this girl (Zaynab, Ali`s the daughter), it is as if he cries for her brothers Hassan ]and Hussein (p.b.u.th).

کسی که برای ما اندوهگین، و به خاطر ستمی که بر ما رفته غمگین باشد، نفس کشیدنش تسبیح است و غمخواری‌اش برای امور ما عبادت است.

نَفَسُ المَهمُومِ لَنا المُغتَمِّ لِظُلمِنا تَسبِیحٌ،‌ وهَمُّهُ لِأمرِنا عِبادَةٌ.

The breath of someone who is grieved for oppressions occurred on us is as praise and his sympathy with us is as worship.

فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى كه در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، كه آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.

يا فاطِمَةُ! كُلُّ عَيْنٍ باكِيَهٌ يَوْمَ الْقيامَةِ اِلاّ عَيْنٌ بَكَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَينِ فَاِنِّها ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعيمِ الْجَنّةِ.

من كُشته اشكم . هيچ مؤ منى مرا ياد نمى كند مگر آنكه (بخاطر مصيبتهايم ) گريه مى كند.

اَنا قَتيلُ الْعَبْرَةِ , لا يَذْكُرُنى مؤ مِنٌ اِلاّ بَكى .

زمانی که #علامه_امینی در روز #عاشورا در صحن امام حسین علیه السلام همراه با برخی از علمای اهل سنت نشسته بودند و ورود هیئات مذهبی به صحن شریف را مشاهده می کردند هیأت طویریج که به شدت #لطمه می زدند وارد شدند. یکی از علمای اهل سنت به علامۀ امینی رضوان الله علیه گفت: ای شیخ عبدالحسین، #آیا_این_عمل_درست_است؟ ایشان ساکت شدند. سپس هیئات #قمه_زنی وارد صحن شدند. پس علمای اهل سنت دیوانه شدند و یکی از آنها فریاد زد: ای شیخ عبدالحسین، آیا این عمل نیز درست است؟ پس ایشان که خداوند او را رحمت کند در پاسخ او فرمودند: بله، #این_عمل_درست_است زیرا شما به سبب وجود اینگونه مراسم و عزاداریها نمی توانید شهادت حسین علیه السلام و اعمال یزید (لعنه الله) را #انکار کنید… و ما اشتباه کردیم که چرا مراسم قمه زنی را برای عید غدیر قرار ندادیم تا نتوانید آن را انکار کنید!!

ورحم الله الشیخ الأمینی عندما کان یجلس یوم عاشوراء فی صحن الإمام الحسین علیه السلام مع بعض علماء السنة ویشاهدون دخول المواکب ، فدخل موکب طویریج بعنفه فی اللطم ، فقال له أحدهم : هذا صحیح یا شیخ عبد الحسین ؟ فسکت . ثم بدأت تدخل مواکب التطبیر ، فجن جنون المشایخ السنیین وصاح أحدهم : وهل هذا صحیح یا شیخ عبد الحسین ؟ ! ! ! فأجابه رحمه الله : نعم وهذا صحیح ، فأنتم بسبب هذه المراسم لم تستطیعوا إنکار شهادة الحسین علیه السلام وأفعال یزید . . ونحن اشتبهنا لماذا لم نجعل مراسم تطبیر لعید الغدیر حتى لا تستطیعوا إنکاره

من کشتۀ اشکم و هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌‌کند مگر آن‌که اشک‌هایش جاری می‌شود.

أنَا قَتِیلُ الْعَبْرَةِ, لا یَذکُرُنِی مُؤمِنٌ إلَّا اسْتَعبَرَ.

I am the murdered of tears, so whenever a believer mentions me, he sheds tears.

آسمان چهل روز بر حسین (علیه السلام)، خون گریست.

بَکَتِ السَّماءُ عَلَی الحُسَینِ أربَعینَ یَوْماً بِالدَّمِ.

The sky shed tears of blood on Hussein (p.b.u.h.) for forty days.

خداوند براى ما، شيعيان و پيروانى برگزيده است كه ما را يارى مى كنند، با خوشحالى ما خوشحال مى شوند و در اندوه و غم ما، محزون مى گردند.

اِنَّ اللّهَ ... اِخْتارَ لَنا شيعَةً يَنْصُرُونَنا وَ يَفْرَحُونَ بِفَرَحِنا وَ يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا.

آسمان چهل روز بر حسین علیه السلام ، خون گریه کرد.

بَکَتِ السَّماءُ عَلَی الحُسَینِ أربَعینَ یَوْماً بِالدَّمِ.

The sky shed tears of blood on Hussin (p.b.u.h.) for forty days.

براى شهادت حسين عليه السلام ، حرارت و گرمايى در دلهاى مؤمنان است كه هرگز سرد و خاموش نمى شود.

اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ عليه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منينَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.

هر كس كه عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه اش باشد، خداوند روز قيامت را براى او روز شادى و سرور قرار مى دهد.

مَنْ كانَ يَوْمُ عاشورا يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكائِهِ جَعَلَ اللّهُ عَزّوَجَلّ يَوْمَ القيامَةِ يَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِهِ.

هركس در راه ما و براى ما يك بيت شعر بسرايد، خداوند براى او خانه اى در بهشت ، بنا مى كند.

مَنْ قالَ فينا بَيْتَ شِعْرٍ بَنَى اللّهُ لَهُ بَيْتاً فىِ الْجَنَّةِ.

خدا را سپاس كه در ميان مردم ، كسانى را قرار داد كه به سوى ما مى آيند و بر ما وارد مى شوند و ما را مدح و مرثيه مى گويند.

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى جَعَلَ فىِ النّاسِ مَنْ يَفِدُ اِلَيْنا وَ يَمْدَحُنا وَ يَرْثى لَنا.

چشمان هر كس كه در مصيبتهاى ما قطره اى اشك بريزد، خداوند او را در بهشت جاى مى دهد.

مَنْ دَمِعَتْ عَيناهُ فينا قَطْرَةً بَوَّاءهُ اللّهُ عَزَّوَجَلّ الجَنَّةَ.

پدرم امام باقر عليه السّلام به من فرمود: اى جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان كن كه به مدّت ده سال در (منا) در ايام حجّ، بر من نوحه خوانى و سوگوارى كنند.

قالَ لى اَبى : يا جَعْفَرُ! اَوْقِفْ لى مِنْ مالى كَذا وكذا النّوادِبَ تَنْدُبُنى عَشْرَ سِنينَ بِمنى اَيّامَ مِنى .