مردم را از راهی غیر از زبان‌هایتان به خوبی دعوت کنید، به گونه‌ای که تلاش و راستگویی و پرهیزکاری را (در عمل) از شما ببینند.

کُونُوا دُعاةَ النّاسِ إلَی الْخَیْرِ بِغَیْرِ ألْسِنَتِکُم، ‌لِیَرَوا مِنْکُمُ الإجْتِهَادَ وَالصِّدْقَ وَالْوَرعَ.

Call people to righteousness through means other than your tongues so that they may observe diligence, truthfulness and piety in your actions.

بازگویی نعمتها، شکرگزاری و ترک آن کفران نعمت است.

التَّحَدُّثُ بِالنِّعَمِ شُکرٌ وَتَرْکُ ذلِکَ کُفرٌ.

Mentioning God`s gifts is gratitude and not doing it is unbelief (in Divine blessings)

هیچ شرافت و افتخاری چون بلند‌همّتی نیست.

لاَ شَرَفَ کَبُعدِ الهِمَّةَ.

There is no glory like high-mindedness.

پاداش کار به اندازۀ رنج و زحمتى است که در راه آن متحمل می شوند.

ثَوابُ العَمَلِ عَلَی قَدْرِ المَشَقَّةِ فیهِ.

The reward for any work is proportionate to the toil of performing it.

خداوند رحمت کند کسی را که حقی را زنده و باطلی را سرکوب کند و ستم را نابود و عدل را برپا دارد.

رَحِمَ اللهُ امْرَءً أحْیا حَقّاً وَأماتَ باطِلاً وَدَحَضَ الجَوْرَ وَاَقامَ العَدْلَ.

May Allah have mercy upon the person who revives a right and suppresses a wrong, and who refutes injustice and establishes justice.

درخواست همکاری برای برپاکردن حق، نشانۀ دیانت و امانتداری است.

طَلَبُ التَّعاوُنِ عَلی إقامَةِ الحَقِّ ديانَةٌ وَأمانَةٌ.

Asking for the cooperation in establishing the truth reflects one`s faithfulness and trustworthiness.

با مردم آن‌چنان معاشرت کنید که اگر بمیرید بر مرگ شما اشک ریزند و اگر زنده بمانید به شما عشق ورزند.

خالِطُوا النّاسَ مُخالَطَةً إنْ مِتُّمْ مَعَها بَکَوْا عَلَیکُم، وإنْ عِشْتُم حَنُّوا إلَیکُم.

Relate with people in a manner that if you die they will cry upon you and if you be alive they will love you.

از نشانه‌های عالم، نقد سخن و انديشه خود و آگاهی از عمق نظرات مختلف است.

مِنْ دَلائِلِ العالِمِ اِنْتِقادُهُ لِحَديثِهِ وَعِلمُهُ بِحَقائِقِ فُنونِ النَّظَرِ.

From among the signs of a scholar are criticising his own words and thoughts and being aware of the depth of various views.

هر که دوستی و اندیشه‌اش را در اختیار تو گذاشت، تو نیز اطاعتت را در اختیار او گذار.

مَن جَمَعَ لَکَ وُدَّهُ و رَأیَهُ فَاجمَع لَهُ طاعَتَکَ.

Who presents his/her kindness and thought to you, you present him/her your obediance too.

هر آنکه بر غضب خود چیره نشود، بر عقل خود اختیاری ندارد.

مَنْ لَمْ یَمْلِکْ غَضَبَهُ لَمْ یَملِکْ عَقْلَهُ.

He who does not have his anger under his control does not have his wisdom under his control, either.

پس هر که در این (باره) پس از دانشی که تو را (حاصل) آمده با تو محاجه کند بگو بیایید پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و ما خویشان نزدیک و شما خویشان نزدیک خود را فرا خوانیم سپس مباهله کنیم و لعنت‌خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.

فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ

But whoever disputes with you in this matter after what has come to you of knowledge, then say: Come let us call our sons and your sons and our women and your women and our near people and your near people, then let us be earnest in prayer, and pray for the curse of Allah on the liars.

کسی که ارزش خود را بشناسد، خویشتن را با امور فناپذیر خوار نمی‌سازد.

مَنْ عَرَفَ قَدْرَ نَفْسِهِ لَمْ یُهِنْهَا بِالْفَانِیَاتِ.

Who knows his real value, does not degrade himself with ephemeral things

از دنیای شما سه چیز را دوست دارم : تلاوت قرآن، نگاه به چهرۀ رسول خدا (صلی الله علیه واله) و انفاق در راه خدا

حُبِّبَ إلیَّ مِنْ دُنْیاکُمْ ثَلاثٌ : تلاوَةُ کِتابِ اللهِ وَالنَّظَرُ فی وَجْهِ رَسولِ اللهِ وَالإنْفاقُ فی سَبیلِ اللهِ

Three things of this world fascinate me: reading the Ķurān, looking at the Prophet’s face, and alms-giving in the way of Allah

کسی که تو را به اصلاح نفست فرمان دهد، سزاواترین کسی است که از او اطاعت کنی

مَن أمَرَکَ بِإصلاحِ نفسِکَ فهُو أحَقُّ مَن تُطِیعُهُ

He who commands you to improve your soul is the best whom you obey

رسول خدا (صلّی الله علیه وآله) از داغ نهادن بر صورت حیوانات و زدن به چهرۀ آنها نهی فرمود؛ چرا که حیوانات نیز پروردگار خویش را تسبیح و ستایش می‌کنند.

نَهَی رَسُولُ اللهِ (صلّی الله علیه و آله) عَنْ أنْ تُوسَمَ البَهائِمُ فی وَجْهِها وأنْ یُضرَبَ وُجُوهُها؛ فَإنَّها تُسَبِّحُ بِحَمْدِ رَبِّها.

The holy Prophet (p.b.u.h.) always forbid marking animals face and hitting them in their face, as they too praise for their god.