همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(علیه السلام) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.

ان السعید، کل السعید، حق السعید من أحب علیا فی حیاته و بعد موته؛

همانا این (علی)، برادر و وصی و جانشین من در میان شماست، فرمانش را بشنوید و اطاعتش کنید.

إنّ هذا أخی و وَصیّی و خَلیفَتی فیکُم، فاسمَعوا لَه و أطِیعوا.

This (Ali) is my brother, heir, and successor among you. Listen his orders and obey him.

مقصود از نبأ عظيم (در سوره نباء) من هستم.

إنِّي النَّباءُ الْعَظِيمُ.

اى پسر ابوطالب! همانا تو و رهروان تو در بهشت‏اند و به زودى قومى مى‏آیند كه از دوستى تو سخن مى‏گویند. آنگاه از اسلام فرار مى‏كنند. مانند پرت شدن تیر از كمان.

قالت فاطمه علیهاالسلام : ان رسول الله قال لعلى اما انك یابن‏ابى‏طالب و شیعتك فى‏الجنه‏» «و سیجى‏ء اقوام ینتحلون حبك ثم‏یمرقون من الاسلام كمایمرق السهم من الرمیه

اى على، اگر تو نبودى، پس از من مؤمنان شناخته نمى‌شدند

لَوْلاکَ یا عَلِیُّ، ما عُرِفَ المُؤمِنُونَ مِنْ بَعْدِی

Were if not be you, O Ali, the believers would not have been known after me.

(پس از شهادت پدرش اميرالمؤمنين علي - عليه السلام -، در جمع اصحاب ) شخصي از ميان شماها رفت كه در گذشته مانند او نيامده است، و كسي در آينده نمي تواند هم تراز او قرار گيرد.

لَقَدْ فارَقَكُمْ رَجُلٌ بِالاْمْسِ لَمْ يَسبِقْهُ الاْوَّلُونَ، وَ لا يُدْرِكُهُ أَلاْخِرُونَ.

مایکل نعیم، نویسنده مسیحی معاصر، در معرفی کتاب صدای عدل بشر از جورج جورداک، نویسنده مسیحی لبنانی، می نویسد: قهرمانی و پهلوانی علی فقط محدود به صحنه جنگ نمی شود. او در زمینه های دیگری همچون ایمان و وفاداری، دلسوزی و گذشت، خلوص، فصاحت و شیوایی زبان، جوانمردی و بزرگی طبع، کمک به محرومین و مظلومین و ستم دیدگان، دفاع از حق و حقیقت همتا نداشت. بگونه ای که حتی پس از 1400 سال، دستاوردهای شگفت انگیز او همانند یک چراغ هدایت برای بشریت است و همچنین بسیار کارآمد جهت والا ساختن زندگی بشر می باشد.

Michael Na’imah, a contemporary Lebanese Christian writer, in the introduction to the book “Sawt al-Adaalah al-Insaaniyah” (The voice of Human Justice) by George Jordac, also a Lebanese Christian, writes: Championship of Ali was not confined to the battle field. He was also matchless in the matter of faith, piety, purity, eloquence, magnanimity, help for the deprived and the oppressed and support for the truth. So much so that even after the passage of more than fourteen hundred years his wonde

مَثَل من و علي مَثَل درختي است که من ريشه و ساقه و علي شاخه آن و حسن و حسين - عليهما السلام - ميوه آن درخت و شيعيان برگ هاي آن درخت را تشکيل مي دهند، (و سپس افزود) آيا از اصل و ريشه پاک جز ميوه پاک انتظار مي رود؟ و من شهر علم و دانش هستم و علي درب آن است، پس کسي که خواست به شهر علم دست يابد، بايد، از درب آن وارد شود.

مَثَلِي وَ مَثَلُ عَلِيٍّ مَثَلُ شَجَرَةٍ أنا أصْلُها وَ عَلِيٌّ فَرْعُها ... .

جرج جرداق(نویسندۀ مسیحی)حکایتی نقل می کند و می گوید:هنگامی که این حکایت را می نوشتم از شوق علی(علیه السلام)و محبّت وی به کودکان و بی سرپرستان،اشکم بر روی کاغذ می ریخت و نوشته ام را خیس می کرد و آن حکایت این است:علی(علیه السلام) شبی برای خانوادۀ بی سرپرستی انبانی از غذا بُرد ولی دید کودک یتیم نا آرام است،از علّت گریه اش پرسید:گفت:بچه ها در کوچه به من می گویند:تو پدر نداری.امام فرمود:به آن ها بگو: «امیرالمؤمنین(علیه السلام)خلیفۀ مسلمین پدر من است».بچه آرام نگرفت و گفت:بچه ها در کوچه اسبی دارند و من ندارم،علی علیه السلام چوبی فراهم کرد و به وی داد شاید خوشحال شده،آرام گیرد؛اما کودک یتیم که از فراق پدر و نوازشهای پدرانه توان خویش را از دست داده بود و یاد سیمای پدر وی را بی تاب کرده بود و پی در پی بهانه می گرفت،گفت:من اسبی می خواهم که بر او سوار شوم و مرا حرکت دهد و راه برد.امام و رهبر مسلمانان در دل شب کودک یتیم را بر پشت خود سوار کرد و آنقدر به شکل اسب گرداند تا کودک در پشتش به خواب رفت و او با دلی شاد به بستر رفت.

طاها حسین، نویسنده معاصر مصری مشهور، در کتاب خود به نام "علی و پسرانش" ، داستان مردی را در جنگ جمل بازگو می کند. مرد در ابهام و شک قرار دارد که کدام از این دو طرف حقند. او با خود می گوید: چطور ممکن است افرادی همانند طلحه و زبیر در اشتباه باشند. به همین خاطر حضرت علی ابن ابیطاب علیه السلام را از این دوگانگی خود مطلع کرد و از او پرسید آیا این امکان پذیر است که چنین شخصیتهای بزرگ پرآوازه در خطا باشند؟ حضرت علی ابن ابیطالب علیه السلام چنین پاسخ می دهند: شما به شدت در اشتباهی و مقیاس را برعکس در نظر گرفته ای! حق و باطل توسط ارزش یک فرد اندازه گیری نمی شوند. ابتدا پی ببر چه چیز حق است و کدام باطل و سپس تشخیص بده چه کسی با حق است و چه کسی با باطل. در واقع حضرت علی ابن ابیطالب علیه السلام قصد دارد که بگوید شما مقیاس و اندازه را برعکس گرفته اید. حق و باطل توسط اصالت یا فرومایگی اشخاص اندازه گیری نمی شوند. بجای در نظر گرفتن حقیقت و باطل جهت تشخیص اصالت و فرومایگی افراد، شما در مورد افراد توسط تصورات و اندیشه های قبلی خود از اصالت و فرومایگی پیش داوری می کنید. رویکرد خود را برگردانید و معکوس بنگرید. در ابتدا خود حقیقت را دریابید و درک کنید، پس از آن تشخیص خواهید داد چه کس حقیقتگو و راستگوست. در ابتدا باطل را درک کنید، پس از آن خواهید توانست تشخیص دهید چه کسانی خطاکارند. این مهم نیست که چه کسی حقیقتگوست و کدام طرف خطاکار است. پس از نقل قول پاسخ علی ابن ابیطالب علیه السلام ، طاها حسین می گوید: پس از وحی و نام خدا، من تا کنون عقیده بیان شده باشکوهتر از این پاسخ علی ابن ابیطالب علیه السلام ندیده ام.

Taha Husayn, the contemporary Egyptian writer of renown, in his book ‘Ali wa banuh’ (Ali and His Sons), recounts the story of a man during the Battle of Jamal (Battle of Camel). The man is in doubt as to which of the two sides is in the right. He says to himself, “How is it possible that such personalities as Talha and Zubair should be at fault?” He informs Imam Ali bin Abi Talib (as) about his dilemma and asks him whether it is possible that such great personalities and men of established repute should be in error. Imam Ali bin Abi Talib (as) answers him: You are seriously mistaken and reversed the measure! Truth and false hood are not measured by the worth of persons. Firstly find out what is truth and which is falsehood, then you will see who stands by truth and who with falsehood. What Imam Ali bin Abi Talib (as) means to say is that you have reversed the measure. Truth and falsity are not measured by the nobility or baseness of persons. Instead of regarding truth and falsehood as the measure of nobility and meanness, you prejudge persons by your own pre-conceived notions of nobility and meanness. Reverse your approach. First of all find out the truth itself, and then you will be able to recognize who are truthful. Find out what is falsehood, and then you will identify those who are wrong. It is not significant which person stands by truth and which sides with falsehood. After quoting Imam Ali bin Abi Talib’s (as) above mentioned reply, Taha Husayn says: After the Revelation and the Word of God, I have never seen a more glorious and admirably expressed view than this reply of Imam Ali bin Abi Talib (as).

جبران خلیل جبران نویسنده نامدار مسیحی می گوید:عرب حقیقت مقام و قدر علی علیه السلام را نشناخت تا آن که از همسایگان عرب،مردمی از پارس(ایران)بپا خاستند و فرق میان «گوهر» و «سنگریزه» را شناختند.

زمانی که فاطمه بنت اسد مادر علی(علیه السلام)به آن حضرت حامله بود،هرگاه(پیامبر آینده)محمد بن عبدالله(صل الله علیه)را می دید ناگهان به احترام آن حضرت بر میخاست و احترام می کرد.روزی محمد(صل الله علیه)به او فرمود: مادر!تو حامله هستی،من راضی نیستم برای من این گونه از جا برخیزی.فاطمه عرض کرد:سوگند به خدا هرگاه شما را می بینم،بچه ای که در رحم دارم، به گونه ای جا به جا می شود که مرا ناگزیر می سازد از جایم برخیزم.

علی علیه السلام فرمود:چهارده هزار سال قبل از خلقت آدم علیه السلام ما در پيشگاه خداوند نوری بوديم كه رفت و آمد داشتيم. هنگامی كه آدم علیه السلام را [خداوند] خلق نمود آن نور را در صلب او قرار داد و همراه وی به زمين فرستاد تا آنجا كه در صلب نوح علیه السلام در كشتی آن را حمل كرد.سپس آن نور همراه ابراهيم علیه السلام به آتش پرتاب شد. بدين ترتيب دائماً خداوند ما را از صلب های با كرامت به رحم های پاك و از رحم های پاك به صلب های بزرگمنش ،از پدران و مادران، انتقال می داد،كه در اين مسير هيچ كدام به نسل سفّاك و خونريزی برخورد نكرد.

عبد اللّه بن مسعود گويد: روزي بر فاطمه زهراء - عليها السلام - وارد شدم و عرضه داشتم: همسرت كجا است؟ فرمود: همراه جبرائيل به آسمان عروج نموده است، گفتم: براي چه موضوعي؟! فرمود: بين عدّه اي از ملائكه الهي مشاجره اي شده است; و تقاضا كرده اند يك نفر از آدم ها بين ايشان حكم و قضاوت نمايد; و خداوند به ملائكه وحي فرستاد: خودتان يك نفر را انتخاب نمائيد; و آن ها هم حضرت علي بن ابي طالب - عليه السلام - را برگزيدند.

عَبْدُ اللّهِ بْنِ مَسْعُود، فالَ: أتَيْتُ فاطِمَةَ صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْها، فَقُلْتُ: أيْنَ بَعْلُكِ؟فَقالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله عليها - : عَرَجَ بِهِ جِبْرئيلُ إلَي السَّماءِ، فَقُلْتُ: فيما ذا؟ فَقالَتْ: إنَّ نَفَراً مِنَ الْمَلائِكَةِ تَشاجَرُوا في شَيْيء، فَسَألُوا حَكَماً مِنَ الاْدَمِيّينَ، فَأَوْحي اللّهُ إلَيْهِمْ أنْ تَتَخَيَّرُوا، فَاخْتارُوا عَليِّ بْنِ أبي طالِب - عليه السلام - .

از جمله مشاهدات رسول خدا صلی الله علیه واله آنكه در آسمان پنجم صورت نورانی علی بن ابيطالب علیه السلام را ديد،از جبرئيل سؤال فرمود:مگر ابن عمّ من قبل از من آمده است؟جبرئيل عرض كرد:خير. ملائك مشتاق ديدن(روی)علی علیه السلام بودند.خداوند ملكی را به شكل علی علیه السلام در آورد تا(دیگر) ملائك[از زيارت او]لذّت ببرند،و در روايت ديگری آمده است:هرشب جمعه هفتاد هزار ملك به زيارت اين صورت می آيند،و ثوابش برای دوستان علی علیه السلام است.