ستايش خداوندي را سزاست كه حواس او را درك نكنند و مكان ها او را در برنگيرند، ديدگان او را ننگرند و پوشش ها او را پنهان نتوانند كرد.

الْحَمدُ لِلِّهِ الَّذِي لا تُدْرِكُهُ الشَّواهِدُ و لا تَحْوِيهِ الْمَشاهِدُ و لا تَراهُ النَّواظِرُ ... .

هر كسي درباره خدا فكر كند كه او چگونه است، هلاك مي شود.

مَنْ نَظَر في الله كيفَ هو هَلَك.

(درباره آيه «و بيشتر آنان به خدا ايمان نمي آورند»، فرمود) مانند اين که انسان بگويد: اگر فلاني نبود من از بين مي رفتم و اگر فلاني نبود چنين و چنان مي شدم و اگر فلاني نبود خانواده ام نابود مي شد؛ مگر نمي بيني که او با اين حرفها در ملک خدا برايش شريکي قائل شده که روزيش مي دهد و از او دفاع و دفع گرفتاري مي کند؟ راوي مي گويد: عرض کردم: پس بگويد: اگر خداوند به واسطه فلاني بر من منّت نمي نهاد از بين مي رفتم؟ فرمود: آري، (اينگونه گفتن) اشکالي ندارد.

في قوله تعالي «وَمَا يُؤمِنُ أَکثَرُهُم»: هُوَ الرَّجُلُ يَقُولُ: لَولا فُلانٌ لَهَلَکتُ، وَ لَولا فُلانٌ لَأَصَبتُ کذَا وَکذَا، وَلَولا فُلانٌ لَضَاعَ عَيَالي، ألا تَرَي أَنَّهُ قَد جَعَلَ للهِ شَرِيکاً في مُلکهِ ... .

(درباره آيه «و بيشتر آنان به خدا ايمان نمي آورند») ندانسته از شيطان پيروي مي کند و بدين سان مشرک مي شود.

في قوله تعالي «وَمَا يُؤمِنُ أَکثَرُهُم»: يُطِيعُ الشَّيطَانَ مِن حَيثُ لا يَعلَمُ فَيُشرِک.

اساس دين، توحيد است و توحيد آن است كه سزاوار نشماري پروردگارت را به آنچه خود شايسته آن هستي .

اَساسُ الدّينِ التوحيدُ ... امّا التَوحيدُ فَأَنْ لا تَجوَزّ علي ربِّكَ ما جاز عليْكَ.

توحيد آن است كه خدا را در وهم و خيالت نياري.

التوحيدُ أَنْ لا تَتَوهَّمَهُ.

آن ستمي که بخشوده نمي شود، شرک آوردن به خداست. خداي متعال فرموده است: خداوند شرک به خود را نمي بخشد.

اَلظُّلمُ الَّذِي لا يُغفَرُ فَالشِّرک بِاللهِ، قَالَ اللهُ تَعَالي «إنَّ اللهَ لا يَغفِرُ أن يُشرَک بِهِ

(در مورد قول پيامبر اکرم - صلي الله عليه و آله - كه فرموده اند: همانا شرک نامحسوس تر از راه رفتن مورچه در يک شب تاريک بر روي تخته سنگي سياه است؛ فرمود) مؤمنان به معبودهاي مشرکان ناسزا مي گفتند و مشرکان نيز متقابلا به معبود مسلمانان دشنام مي دادند ... از اين رو براي آن که مشرکان به معبود مؤمنان ناسزا نگويند خداوند ايشان را از ناسزا گفتن به معبودهاي مشرکان نهي فرمود. بنابراين مؤمنان ندانسته به خدا شرک آورده بودند.

في قَولِ النَّبِيِّ - صلي الله عليه و آله - : إنَّ الشِّرک أَخفَي مِن دَبِيبِ النَّملِ عَلَي صَفَاةٍسَودَاءَ في لَيلَةٍ ظلماءَ کانَ المُؤمِنُونَ يَسُبُّونَ مَا يَعبُدُ المُشرِکونَ مِن دُونِ اللهِ ... .

اي مردم! مبادا مثل كساني باشيد كه خداوند را به خودشان تشبيه مي كنند و حال آن كه خداوند هرگز همتا، ضد و مانند ندارد.

ايُّها النّاسُ اِتَقُوا هولآءِ الذّينَ يُشبهُّونَ اللهَ بِانفُسِهم بل هو الله ... .

خداوند جل جلاله، يكتا و يگانه اي است كه هيچ چيزي غير از او يگانه نيست و اختلاف و تفاوت و زياده و نقصان در او راه ندارد.

الله جل جلاله واحدٌ لا واحدَ غيرُه، لا اختلافَ فيهِ و لا تفاوتَ و لا زيادةَ و لا نُقصانَ.

كسي كه قل هو الله احد (سوره توحيد) را بخواند و به آن ايمان داشته باشد به درستي كه توحيد را شناخته است.

مَن قَرَء قل هو الله احد و أمَنَ بها فَقد عَرَفَ التوحيدَ.

خداوند از ازل تنها بود و چیزی با او نبود. سپس اشیا را به صورت نو ظهور آفرید و برای خودش بهترین نام ها را برگزید.

لَمْ يزَلَِ اللهَ وَحْدَهُ لاشيء معه ثُمَّ خَلَقَ الاشياء بديعاً و اختار لِنَفْسِهِ اَحْسَنَ الاَسماءِ

منزّه است خدايي كه هميشه بوده و هميشه است و يكتا و بي نياز است، داراي همسر و فرزند نيست.

سبحان مَنْ لم يَزَل و لا يَزال فرداً صمداً لَم يَتَخِذ صاحبةً و لا ولداً.