یا علی ! قبل از غذا و بعد از غذا، وضو گرفتن ، شفای بدن و برکت در روزی است

يا علي ! ان الوضوء قبل الطعام و بعده شفاءفي الجسد و يمن في الرزق

بوی پیامبران بوی به و بوی حورالعین بوی آس و بوی فرشتگان بوی گل سرخ است، ولی بوی دخترم فاطمه علیها السلام بوی به و آس و گل سرخ روی هم است

رائحة الانبياء رائحة السفرجل ورائحة الحور العين رائحة الآس ورائحة الملائكة رائحة الورد ورائحة ابنتي فاطمة الزهراء رائحة السفرجل والآس والورد ...

در مقام ادب همین بس که آنچه برای دیگران نمی پسندی، خود از آن دوری کنی.

کَفاکَ ادباً تَجنُّبُکَ ما تَکرهُ مِن غَیرکَ؛

بخيل‌ترين مردم كسي است كه در سلام كردن بخل ورزد.

إِنَّ أبخَلَ النّاس مَن بَخِلَ بالسّلام.

براي بخيل همين بس كه به پروردگارش بدگمان است، كسي كه به جايگزيني انفاق و بخشش از طرف خداوند يقين داشته باشد، نيكو بخشش مي‌كند.

حَسْبُ البَخيلِ مِنْ بُخلِهِ سوء الظنِّ بِرَبِّهِ، مَن ‌أيْقَنَ بالخَلَفِ جادَ بالعطيِّه.

اگر جايگزيني انفاق و بخشش از طرف خداوند حق است ، پس بخل ورزيدن براي چی؟

إنْ كانَ الخَلَفُ مِنَ الله عزّوجل حقّاً فَالبُخلُ لِماذا؟

كسي كه مال حرامي به دست آورد خداوند از او صدقه دادن، برده آزاد كردن و حج و عمره اش را قبول نمي کند.

مَنِ اكتسب مالاً حراماً لم يَقبَل اللهُ منه صدقةً و لا عتقاً و لا حجّاً و لا اعتماراً.

نماز شب چهره را شاداب مي كند.

صلاةُ الّليل ... بهاءُ الوَجْه.

شيعيان و پيروان ما، و همچنين دوستداران اولياء ما و آنان كه دشمن دشمنان ما باشند، نيز آن هائي كه با قلب و زبان تسليم ما هستند بهترين افراد بهشتيان خواهند بود.

شيعَتُنا مِنْ خِيارِ أهْلِ الْجَنَّةِ وَكُلُّ مُحِبّينا وَ مَوالي اَوْليائِنا وَ مُعادي أعْدائِنا وَ الْمُسْلِمُ بِقَلْبِهِ وَ لِسانِهِ لَنا.

پدرم امام باقر عليه السّلام به من فرمود: اى جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان كن كه به مدّت ده سال در (منا) در ايام حجّ، بر من نوحه خوانى و سوگوارى كنند.

قالَ لى اَبى : يا جَعْفَرُ! اَوْقِفْ لى مِنْ مالى كَذا وكذا النّوادِبَ تَنْدُبُنى عَشْرَ سِنينَ بِمنى اَيّامَ مِنى .

كسي كه زنا كند و كسي كه شراب بنوشد و كسي كه در روز ماه رمضان، عمداً روزه خود را افطار كند، اينها از حوزه ايمان خارج شده اند.

من زَني خَرَجَ من الايمانِ و مَنْ شرِبَ الخَمرَ خرَج من الايمانِ ... .

كسي كه شيفته حسادت باشد، نامباركي و بدبختي شيفته اوست.

مَنْ وَلِعَ بِالْحَسَدِ وَلِعَ بِهِ الشُّؤمُ.

در ادب بنده همين بس كه در نعمت ها و نيازهايش جز پروردگار خويش را شريك نكند.

كَفي بالعَبْدِ اَدَباً ان لا يُشْرِكَ في نِعَمِهِ وَ اَرَبِهِ غَيرَ رَبِّهِ.

كسي در روز قيامت از شدائد و أحوال آن در أمان نمي باشد، مگر آن كه در دنيا از خداوند متعال ترس داشته باشد ـ و اهل گناه و معصيت نگردد ـ.

لا يَأمَنُ يوم الْقِيامَةِ إلاّ مَنْ قَدْ خافَ اللهَ في الدُّنْيا.

كسي كه به سخن گوينده اي گوش فرا داده (و اطاعت كند)، به تحقيق عبادت و بندگي او را كرده است، پس اگر گوينده، سخن الهي بگويد، در حقيقت خداوند را عبادت كرده و اگر سخن شيطاني را بر زبان جاري كند، پس او بندگيِ شيطان را كرده است.

مَنْ اَصْغي الي ناطقٍ فَقَدْ عبدهُ، فان كان النّاطِقُ عَنِ اللهِ فقَد عبدالله و ان كانَ النّاطِقُ عن ابليسَ فقد عَبَد ابليس.