سفارش من به شما آن است كه هرگز براي خدا شريكي قرار ندهيد.

وصيَتي لَكُم لا تُشرِكٌوا باللهِ شَيئاً.

اگر راههاى انديشه ات را در نوردى تا به پايانه هاى آن رسى ، هيچ دليلى تو را جز به اين رهنمون نشود كه آفريننده مورچه همان آفريننده درخت خرما است و اين به سبب دقت و ظرافتى است كه جداسازى هر چيزى از چيز ديگر و پيچيدگى و تنوعى است كه در هر موجود زنده اى به كار رفته است موجودات بزرگ و كوچك ، سنگين و سبك و نيرومند و ناتوان ، همگى در آفرينش براى خداوند يكسانند.

ولو ضربت فى مذاهب فكرك لتبلغ غاياته ما دلتك الدلالة الا على اءن فاطر النملة هو فاطر النخلة لدقيق تفصيل كل شى ء و غامض اختلاف كل حى و ما الجليل و اللطيف و الثقيل و الخفيف و القوى و الضعيف فى خلقه الا سواء؛

بنگريد به نعمتهايي كه خداوند به هنگام فرستادن رسولي به سوي آنان عطاء فرمود كه فرمانبرداري، آنها را به آئين خود پيوند داد و آنان را برگرد دعوت خويش هم دل و هم داستان ساخت.

اُنظُروا الي مَواقِعِ نِعَم اللهِ عَلَيْهم حِينَ بَعَثَ اِلَيْهَم رسولاً ... .

(در پاسخ به اين پرسش كه : عدالت برتر است يا بخشندگى ؟) عدالت هر چيزى را در جاى خودش مى‏ گذارد و بخشندگى امور را از جهتشان خارج مى‏ سازد ؛ عدالت سياستى فراگير است اما بخشندگى عارضه‏ اى خصوصى است . پس ، عدالت شريفترين و برترينِ آنهاست

لَمّا سُئلَ عَن أفضَلِيّةِ العَدلِ أو الجُودِ: العَدلُ يَضَعُ الاُمورَ مَواضِعَها ، والجُودُ يُخرِجُها مِن جِهَتِها ، والعَدلُ سائسٌ عامٌّ ، والجُودُ عارِضٌ خاصٌّ ، فالعَدلُ أشرَفُهُما وأفضَلُهُما .

خداوند روزى كه آسمان و زمين را آفريد، صد رحمت بيافريد كه هر يك از آنها ميان زمين و آسمان را پر مى كند و يكى را در زمين قرار داد تا به وسيله آن مادر به فرزند محبت مى كند و حيوانات وحشى و پرندگان به يكديگر ماءنوسند و نودونه رحمت را نگه داشته و همين كه روز قيامت شود اين يك رحمت را نيز بر آنها مى افزايد.

ان الله خلق يوم خلق السماوات و الارض مائة رحمة كل رحمة طباق ما بين السماء والارض فجعل منها فى الارض رحمة فبها تعطف الوالدة على ولدها و الوحش و الطير بعضها على بعض و اءخر تسعا و تسعين فاذا كان يوم القيامة اءكملها بهذه الرحمة ؛

خدا داناست به هر رازى كه مردم به دل داشته اند، و به نجواى آهسته رازگويان و به هر گمان كه در خاطرى نهفته است و به هر تصميمى كه از روى يقين گرفته شود.

... عالم السر من ضمائر المضمرين و نجوى المتخافتين و خواطر رجم الظنون و عقد عزيمات اليقين ...؛

بُخل گردآورنده همه عيب هاي زشت است و مهار است كه انسان را به سوي همه بدي ها مي‏كشاند.

اَلبُخلُ جَامِعٌ لِمَسَاوِئِ العُيُوبِ، وَهُوَ زِمَامٌ يُقَادُ بِهِ إِلي كُلِّ سُوءٍ.

ايمان دو نيمه دارد، نيمي از آن در صبر و نيم ديگر آن در شكر است.

الايمانُ نصفان، نصفٌ في الصّبرِ و نصفٌ في الشّكرِ.

بر شما باد رجوع به كتاب خدا (قرآن )... كسى كه به آن عمل كند از همه پيشى مى گيرد.

عليكم بكتاب الله ... من عمل به سبق ؛

هر كس از خرج كردن مالى در راه خداپسندانه بخل ورزد، چند برابر آن را در راه غير خداپسندانه هزينه خواهد كرد.

و ما مِنْ عَبْدٍ يَبْخَلُ بِنَفَقَةٍ يُنْفِقُها فيما يُرْضِى اللّه‏َ اِلاَّ ابْتُلىَ بِاَنْ يُنْفِقَ اَضْعافَها فيما اَسْخَطَ اللّه‏َ؛

بهترین برادران شما آن است که عیوبتان را به شما آشکارا بگوید.

خیر إخوانکم من أهدى إلیکم عیوبکم؛

هرکس خودبین باشد خشم کننده بر او بسیار شود و صدقه داروئی است سودمند و شفادهنده و کردار بندگان در دنیایشان؛ در آخرت جلو چشمهایشان است

مَنْ رَضِيَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السّاخِطُ عَلَيهِ و الصَّدَقَةُ دَواءٌ مُنْجِحٌ وَ أَعمالُ العِبادِ فِي عاجِلِهمْ نُصبُ أَعيُنُهم فِي آجالِهِم

از تفرقه و جدایی بپرهیزید، سپس هرگاه در جائی فرود آمدید، همگی فرود آئید و هرگاه کوچ کردید، با هم کوچ کنید

.. اياكم و التفرق فإذا نزلتم فانزلوا جميعا و إذا ارتحلتم فارتحلوا جميعا.

هر كس به اندازه اي كه او را كفايت مي كند، قناعت كند، به آسايش و نظم مي رسد و در آسودگي و رفاه منزل مي گيرد.

مَنِ اقْتَصَرَ عَلي بُلْغَةِ الْكَفافِ فَقَدِ انْتَظَـمَ الرّاحَةَ وَ تَبَوَّاَ خَفْضَ الدَّعَةِ.

كسي كه خدا به او مالي بدهد، بايد بستگان خويش را به وسيله آن دستگيري نمايد.

مَنْ اَتاهُ الله مالاً فلْيَصِلْ بِهِ قرابَتْهُ.