معنای کرامت و بزرگ‏ منشی را پرسیدند؟ فرمودند: بخشش پیش از خواهش و اطعام در هنگام قحطی.

فما الكرم؟ قال‏ عليه السلام: الابتداء بالعطية قبل‏ المسئلة و اطعام الطعام في المحل.

هيچ جلسه قرآني براي تلاوت و درس در خانه اي از خانه هاي خدا برقرار نشد، مگر اين كه آرامش بر آنان نازل شد و رحمت دربرشان گرفت و فرشتگان در اطراف آنان حلقه زدند و خداوند در ميان كساني كه در نزدش هستند، از آنان ياد كرد.

مَا اجْتَمَعَ قَوْمٌ في بَيْتٍ مِنْ بُيوتِ اللّه يَتْلونَ كِتابَ اللّه وَ يَتَدارَسونَهُ بَيْنَهُمْ اِلاّ نَزَلَتْ عَلَيْهِمُ السَّكينَةُ وَ غَشِيَتْهُمُ الرَّحْمَةُ وَ حَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ وَ ذَكَرَهُمُ اللّه فيمَنْ عِنْدَ.

نگاه كردن به سبزه موجب شادابی است.

النََّظَرُ إلَى الخُضْرَةِ نُشْرَةٌ.

Looking at greenery brings about joy.

گواراترين زندگي، رها كردن تكلّف ها (تجمّلات) است.

اَهْنَي الْعَيْشِ اطِّراحُ الْكُلَفِ.

به درستی که شیطان وقتی صدای اذان را شنید فرار می کند

ان الشيطان اذا سمع النداء هرب

( مفهوم و معناي ) سياست آن است كه حقوق خداوند و حقوق موجودات زنده و حقوق مردگان را رعايت كني.

السِّياسَةُ أنْ تَرْعي حُقُوقَ اللّهِ، وَحُقُوقَ الاْحْياءِ، وَحُقُوقَ الاْمْواتِ.

(حضرت به عمر بن خطّاب ) سوگند به خداوند، اگر نمي ترسيدم كه عذاب الهي بر بي گناهي، نازل گردد; متوجّه مي شدي كه خدا را قسم مي دادم و نفرين مي كردم. و مي ديدي چگونه دعايم سريع مستجاب مي گرديد.

وَاللّهِ يَابْنَ الْخَطّابِ لَوْلا أنّي أكْرَهُ أنْ يُصيبَ الْبَلاءُ مَنْ لا ذَنْبَ لَهُ، لَعَلِمْتَ أنّي سَأُقْسِمُ عَلَي اللّهِ ثُمَّ أجِدُهُ سَريعَ الاْجابَةِ.

هركس رضايت و خوشنودي خداوند را ـ در أمور زندگي ـ طلب نمايد گرچه همه افراد از او رنجيده شوند، خداوند مهمّات و مشكلات او را كفايت خواهد نمود. و كسي كه رضايت و خوشنودي مردم را طالب گردد گرچه مورد خشم و غضب پروردگار باشد، خداوند أمور اين شخص را به مردم واگذار مي كند.

مَنْ طَلَبَ رِضَي اللهِ بِسَخَطِ النّاسِ كَفاهُ الله اُمُورَ النّاسِ، وَ مَنْ طَلَبَ رِضَي النّاسِ بِسَخَطِ اللهِ وَ كَّلَهُ اللهُ إلَي النّاسِ.

از مشاجره با مردم بپرهیزید زیرا مشاجره عیوب نهفته را آشکار می سازد و عزت را از بین می برد

اِیَّاکُمْ وَ مُشَاجَرَةَ النَّاسِ فَاِنَّهَا تُظْهِرُ الْغِرَّةَ وَ تُدْفِنُ الْعِزَّةَ

(درباره کمترين حد شرک فرمودند ) کسي که رأي و عقيده اي را بدعت گذارد و به آن حبّ و بغض ورزد.

مَن اِبتَدَعَ رَأياً فَأَحَبَّ عَلَيهِ أَو أَبغَضَ عَلَيهِ.

اگر مردمي خداي يگانه و بي شريك را بپرستند و نماز بخوانند و زکات بپردازند و حج بروند و ماه رمضان را روزه بگيرند ولي (از روي اعتراض) به چيزي که خداوند يا پيامبر - صلي الله عليه و آله - ساخته است، بگويند: چرا خلاف آن را نساخت؟ يا در دلشان چنين اعتراضي کنند (و به زبان نياورند)، به سبب آن مشرک شوند. امام آن گاه اين آيه را تلاوت کرد: «سوگند به پروردگارت که ايمان نياورده باشند مگر آن گاه که در اختلافات ميان خود تو را داور کنند و از داوري تو احساس دلتنگي نکنند و کاملاً تسليم باشند». امام صادق - عليه السلام - سپس فرمود: پس تسليم باشيد.

لَو أَنَّ قَوماً عَبَدُوا اللهَ وَحدَهُ لا شَرِيک لَهُ، وَأقَامُوا الصَّلاةَ، وَآتَوُا الزَّکاةَ، وَحَجُّوا البَيتَ،وَصَامُوا شَهرَ رَمَضَانَ، ثُمَّ قَالُوا لِشَئٍ صَنَعَهُ اللهُ أو صَنَعَهُ النَّبِيُّ - صلي الله عليه و آله - : ألا صَنَعَ خِلافَ الَّذِي صَنَعَ؟ ... .

افراد جامعه بنده و تابع دنيا هستند و مذهب بازيچه زبانشان گرديده است و براي إمرار معاش خود، دين را محور قرار داده اند .

النّاسُ عَبيدُالدُّنْيا، وَ الدّينُ لَعِبٌ عَلي ألْسِنَتِهِمْ، يَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشَهُمْ، فَإذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّيّانُونَ.

مؤمن سكوت مى كند تا سالم ماند و سخن مى گويد تا سود برد .

المُؤمِنُ يَصمُتُ لِيَسلَمَ و يَنطِقُ لِيَغنَمَ ؛ حديث

انساني كه محب و دوستدار خداست، باطن او از همه مردم خالص تر است، از همگان راستگوتر، در وفاي به عهد از همه باوفاتر، عملش از همه پاك تر، ذكرش از همه صاف تر و روشن تر و وجودش از همه عابدتر مي باشد.

و المحبّ اخلَصُ النّاسِ سرّاً لله، و اصدَقُهُم قولاً و افواهُم عهداً و ازاكاهُمْ عَمَلاً و اصفاهُم ذِكراً و اعبَدُهُم نفساً.

نيكوترين و لذيذترين چيز در بهشت محبت و دوستي خداوند و دوستيِ در راه خدا و حمد و ستايش پروردگار جهانيان مي باشد.

اطيبُ شيٍ في الجنَّةِ و اَلَذّهُ حُبُّ اللهِ و الحبُّ في اللهِ و الحمدُ للهِ ربِّ العالمين.