بر در دوست به امید پناه آمده ایم
همره خیل غم و حسرت و آه آمده ایم
چون ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان
لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ایم

ما دولت تسلیم و رضا می طلبیم
راهی سوی اقلیم بقا می طلبیم
اندر دو جهان، عزت و اقبال و نجات
از فیض ولایت رضا می طلبیم

خوش آمدی رضا جان جانم فدا نمایم
تبریک من پذری باشد همین دوایم
از جان تو را بخوانم خوشبو شود دهانم
لطفی نما رضا جان تا من به کعبه آیم

گر کمی از پیاله ات جرعه به نام ماکنی

ترک جهان ودل به قصد جام میکنم

تا که بپرسی از دلم نام غریب آشنا

نام رضای فاطمه عطر کلام میکنم

شمع جمع شاپرکهایی رضا

ای کلید ساده مشکل گشا

آن گل زیبا گل خوشبو تویی

ای رضا جان، ضامن آهو تویی

با نگاهت چون کبوتر کن، مرا

تا بگیرم اوج، خوشحال و رها

لحظه‌ های شادی دلهـــای ما آغاز شد

باز ذکرِ حمد حقِ با سینه‌ها دمساز شد

امشـب از یمن قدومت یا امام رضا

غنچه‌‌ای از گلشن آل محمد باز شد

دل در حرمش دارد عجب حال غریبی
برده است زدل خال لبش هر چه شکیبی
نوشی چو زلعل لب او قطره ای از عشق
یابی به دل عاشق خود حال عجیبی . . .

چقدرخوب كه غارت‌گرِدلها شده‌اي

حيدري زاده، پسر خوانده‌ي زهرا(س)شده‌اي

حضرت ماه كه خورشيد پناهنده به توست

كاشفُ الكَربِ ولي اله عظمي‌ا شده‌اي

ما گرفتار علمدار تو هستیم حسین

از ازل یار علمدار تو هستیم حسین

سمت نوکری ما سمتی دیرینه است

عبد دربار علمدار تو هستیم حسین

اگر عباس علمدار نگاهی نکند

ته این راه فقط در به دری می ماند

آن جا که صحبت از ادب اولیا کنند

اول حکایت از پسر مرتضی کنند

محفل فروز زهره جبینان فاطمی

کز مه مثل بر آن قمر دلربا کنند

زلف خوش بوی تو بر هم چقَدَر پیچیده

چشم و ابروی تو بر هم به نظر پیچیده

"بر سرت شانه زدی یا که عمودت زده اند"

سر تو پهن شده شانه به سر پیچیده

به نام آب، به نام فرات نام شما

من آفریده شدم كه كنم سلام شما

نوشته‌اند به روی جبین ما دو نفر

شما غلام حسین و منم غلام شما

افتادی از بلندی و آقا سرت شکست

ته مانده های زخمی بال وپرت شکست

وقتی عمود آمد وشقّ القمر که شد

تیر کمان میان دو چشم ترت شکست

دست تو را دوباره به چشمان تر زنم

شاید که مرهمی شود و بر جگر زنم

پلکی که خون گرفته به سختی تکان بده

شاید نمیرم و نفسی بیشتر زنم