دو دریا را، چه زیبا آفریدند 

علی را کفو زهرا آفریدند

«کبوتر با کبوتر باز با باز» 

شده هستی از این پیوند آغاز

آنکه در انگشت توست آن یادگاری است

النکاح السنتی و ماندگاری است

با دو دلبر کوثر و ساقی کوثر سنت ما

با علی و پاره ی تن عقد جاری است

دیدم که به عرش بزم و سروری برپاست

همه جمع اند و شبی بی همتاست

ملائک همه یک صدا به هم می گفتند

امشب علی داماد و عروسش زهراست

اول ذی الحجه آمد، آسمان مسرور شد

شادمان جمله ملائک و زمین پرنور شد

شاد پیغمبر به عالم، فاطمه در عرش شد

چون شه و شیر خدا دامادیش منظور شد

وصال حیدر و یارش مبارک

وصال یاس و دلدارش مبارک

زالطاف و عنایات الهی

رسیده حق به حقدارش مبارک

از عرش فرشته ها اگر می آیند

به جشنِ دلِ پیامبر می آیند

زهراست عروس و شاه داماد علی

این دو چقدر به یکدگر می آیند!

بر اوج محبت علی اوجی نیست

در بحر،بجز کرامتش موجی نیست

در کل ممالک و مذاهب به جهان

مانند علی و فاطمه زوجی نیست 

بر حیدر و روح پر فتوحش صلوات

بر فاطمه و تخت جلوسش صلوات

امشب شب ازدواج زهرا و علی است

بر چهره داماد و عروسش صلوات

بزمی که حق آراسته الحق تماشایی بُوَد

جبریل مأمورست و فکر مجلس آرایی بود

میکال از عرش آمده گرم پذیرایی بود

چشم کواکب خیره گر از چرخ مینایی بود . . .

امشب صدف، بر گوهری ، یک بحر گوهر می دهد

یک گوهر اما از دو عالم پر بهاتر می دهد

تبریک گو بر مصطفی جبریل از دادار شد

زهرا امانت باشد و حیدر امانت دار شد . . .