برگرد که بر بهارمان میخندند
یک عده به حال زارمان میخندند
آنقدر نبودنت به طول انجامید
دارند به انتظارمان میخندند

امروز که آیینه جوابش سنگ است
در ذهن زمانه عاشقی هم ننگ است
هر کس که نداند تو خودت می دانی
آقا به خدا دلم برایت تنگ است

چرا شب غم ما را سحر نمی آید
چرا ز یوسف زهرا خبر نمی آید
عزیز فاطمه! یکدم بیا به محفل ما
مگر به مجلس مادر، پسر نمی آید

عادت به روضه کرده دلم روضه خوان کجاست
صاحب عزای فاطمه، آن بی نشان کجاست
قربان اشک روز و شب چشم خسته ات
مولا فدای مـــــادر پهلو شکســــته ات

سوز دل سیـــاهم دیـگر اثــر ندارد
بس که گناه کردم اشکم ثمر ندارد
ای کاش قبل مردن یار از سفر بیاید
او عــزم انتقــام زهـــرا مگــر ندارد 

تو را از جان و دل باشم خریدار
بیا ای یوسف زهرا به بازار
بیا و انتقام مادر خویش
بگیر از دشمن بد اختر خویش
از آنهایی که حقش غصب کردند
عدو را جای حیدر نصب کردند

چرا شب غم ما را سحر نمی آید
چرا ز یوسف زهرا خبر نمی آید
عزیز فاطمه! یکدم بیا به محفل ما
مگر به مجلس مادر، پسر نمی آید

تا بوده از قدیم چنین بوده روزگار
ماه دوازدهم که رود می رسد بهار
اما حدیث منتظران حرف دیگریست
ماه دوازدهم که رسد، می رسد بهار

هر شيعه تو را صدا کند آقا جان 
بهر فرجت دعا کند آقا جان
يک روز تو خواهي آمد و وقت نماز 
عيسي به تو اقتدا کند آقا جان

از دست تو مسمار، دلم خیر ندیده

از این در و دیوار دلم خیر ندیده

افتاده غم عشق غم همسر مظلوم

بر دوش من زار ، دلم خیر ندیده

به مناجات سحر شب همه شب زمزمه داشت

نفسم آتش جانم شده یارب چه کنم؟

نفسم...آه نفس...آه نفس...آه گرفت...

نفسم هیچ ،بگوبا دل زینب چه کنم؟

تا سرفه میکنم بدنم درد میکند

زینب مرا نبوس، تنم درد میکند

از من نخواه با تو کنم درد دل علی

تا حرف میزنم دهنم درد میکند

آتش به تمام قد بر افروخته دید

مسمار نمایان به در سوخته دید

یک لحظه تنفس حسین بند آمد

دیوار و تن و در چو بهم دوخته دید

«یا علی» گفته عشق در آغاز ، تا که این‌قدر ماندگار شده
هر کسی با ابوتراب نرفت ، به هوا رفته و غبار شده
کعبه برخاست احترام کند ، لب گشوده‌ ست تا سلام کند 
او هم از سینه چاکی‌ش پیداست ، که به عشق نجف دچار شده

آیات محکمــــات خدا مدح حیدر است
ذکر لب پـیمبـــر ما مـــدح حیدر است
هر روز ما به مدح علی می شود شروع
هوهوی صبح باد صبا مدح حیدر است