تا صورت امکان جهان بود علی بود

تا نقش زمین بود زمان بود علی بود

مسجود ملائک که شد آدم ز علی بود

آدم چو یکی قصه و مقصود علی بود

هر بار که رفته است به معراج نبی

شده از جانب حق سفارش به علی

میخواست بگوید که خداوند جلی

همه عالم است در ظل ولایت علی

یادم نمی‌رود که همه عزتم تویی
من پای سفرۀ تو شدم محترم حسین

لطفی که کرده‌ای تو به من مادرم نکرد

ای مهربان‌تر از پدر و مادرم حسین

من خدايي دارم كه دراين نزديكي است

اومراميبيند

حال من ميداند

ای مادر زهرای بتول ادرکنی

ای مات ز درک تو عقول ادرکنی

ام النجبا،شفیعه ی روز جزا

ام مومنین،عشق رسول ادرکنی

سجاد را که ذات خدا مدح گفته است

مانند اوکریم کجا کس شنفته است

جز لا لا اله که گوید خدا یکیست 

در عمر خویش به هیچ کس لا نگفته است

من همه جا گویم که مدد ز حیدر  گیرم

با دشمنان مولا  دشمنی از سر  گیرم

با عشق مولامان فاطمه حضرت زهرا

باشد که قبرستان بقیع بی مفتی در بر گیرم

تربتِ عبّاس .. با خاک نجف آمیخته ...
تا قیامت پرچمش در کربلا آویخته ...
علقمه شایسته ی مشکِ ابوفاضل نبود
ساقی کوثر در آن شهد شهادت ریخته

مهران ساغری

یا ساقی العطاشیٰ ...

تربتِ عبّاس .. با خاک نجف آمیخته ...
تا قیامت پرچمش در کربلا آویخته ...
علقمه شایسته ی مشکِ ابوفاضل نبود
ساقی کوثر در آن شهد شهادت ریخته

مهران ساغری

یا ساقی العطاشیٰ ...

آورده صبا از گذرت عطرِ خدا را

تا روزی ما نیز کند کرب و بلا را

انگار که فهمیده نسیمِ سحری باز ...

صبح است و دلم لک زده ایوانِ طلا را

مهران ساغری

آنروز که صبر را مصوّب کردند

با هلهله وقفِ قلبِ زینب کردند

دیدند که خیلِ عاشقان غمگینند ...

با اشک بقیّه را مهذّب کردند

مهران ساغری 
 

خُلق نیکویت زمستان را بهاری میکند

دستِ احسانت عجب مردم مداری میکند
 
قلب پر صبرت سراجِ اهلِ ایمان میشود ...

کظمِ غیظت دشمنان را چوب کاری میکند

مهران ساغری 

سحر نسیم بهاری ز وصف روی تو میگفت 

زلال نرگس روحم ز عطر و بوی تو میگفت

ستاره با قدم خود خبر ز وصل تو میداد

صفا کتاب غمش را در آرزوی تو میگفت

گاه شد مظهر علی و 

گاه شد مظهر خدا

من خدا را در علی دیدم

علی را در خدا

کاش دِلبَسته ی نامت گردم ..

      مانند کبوتری به بامت گردم ..

              خواهم به جوانی ،زِ خدا عمرِ دراز ..

                    تا پیر شوم ،پیر غلامت گردم..