یا امیر المومنین علیه السلام

شکوهِ  بارگهت  آن چنان  زمینم  زد 

که  تا  قیامِ قیامت، ز جا نمی خیزم

ناامید از در رحمت بہ ڪجا شاید رفت،یارب از هرچہ ڪہ خطا رفت هزار استغفار

بر دین من و عقیدۀ من صلوات

تا کور شود دو چشم دشمن صلوات

آن زن که پیاده می رود کرببلا

بر همت مردانۀ آن زن صلوات

حســـین جان  بین بازار غلامان نظر انداخته ای

جنس مرغوب نبودم نخریدی؟!!! باشد!

دست عشاق گرفتی و حرم بردی 

طبق معمول زمن دست کشیدی؟!!! باشد!

این همه زار زدم داد زدم کرب و بلا

این حرم گفتن من را نشنیدی ؟!!! باشد!

با ذکر حسین لطمه و دیوانه دلی را عشق است
این ذکر پر آوازه و شور ازلی را عشق است
مجنون که دو چشمش به حسین و حرم افتاد چنین گفت
لیلی به درک فقط حسین بن علی را عشق است

میروم بر کربلا تا عقده ی دل واکنم

یوسف گمگشته را بین حرم پیدا کنم

من یقین دارم که مهدی زائر کرببلاست

میروم جان را فدای یوسف زهرا کنم

دل ما در پی آن کاروان است

که از کرب و بلا، با غم روان است

چه زنجیری به دست و بازوان است

که گریان دیده روح الامین است

به یاد کربلا دل ها غمین است

دلا خون گریه کن چون اربعین است

غرق تلاطم شده بحر محیط

یک سره درد است بساط بَسیط

شد چهلم روز عزای حسین

جان جهان باد فدای حسین

بسوز ای دل که امروز اربعین است

عزای پور ختم المرسلین است

قیام کربلایش تا قیامت

سراسر درس، بهر مسلمین است

من و داغ غمی سنگین چهل روز

چه ها بر من گذشته این چهل روز

چهل روز است هجران من و تو

که هر روزش مرا چندین چهل روز

باز یاد اربعین افتاده ام

یاد آهنگی حزین افتاده ام

مرد و اسبی خسته و ‍‍شطی پرآب

یاد مشکی بر زمین افتاده ام

ما زائر اربعین و عاشوراییم

از نسل غدیر و حضرت زهراییم

با پای پیاده عازم کرب و بلا

سرباز سپاه زینب کبراییم

تو بر من از تن بی سر خبر ده ای عزیز دل!

که من برتو خبرهای فراوان از سر آوردم

چهل منزل سفر کردم به شهر شام و برگشتم

خبر ازچوب و از لعل لب و طشت زر آوردم

اربعین است و دل از سوگ شهیدان خون است

هر که را می‌نگرم غمزده و محزون است

زینب از شام بلا آمده یا آنکه رباب

کز غم اصغر بی‌شیر، دلش پرخون است

دیده خونبار دارد آسمان کربلا

هست تا در انتظار کاروان کربلا

روز و شب در انتظار مقدمِ آلِ علی‏ست

تشنه کامی‏ها به دشتِ بیکران کربلا