تا کرب و بلا هست ، زمین را عشق است  

آه دل همواره غمین را عشق است

 هر چند که هیچ است همه ارزش ما  مجنون حسینیم ، همین را عشق است

سلام علی ساکن کربلا

دگر از دوری تو  پاک  شدم  دیوانه 

آب ونانم شده عکس حرمت،باور کن

اربعین یا عرفه یا که  محرم ، آقا!

جان ارباب! یکی قسمت این نوکرکن

آب در حسرت آن است ببوسد لب او

ورنه عباس نبود تشنه و شرمنده او

آب از خجلت خود تا به ابد گریه کند

باورش کن! ببین چشمه بگرید سرکوه

رویش را قرص ماه باید بکشد
چشمانش را سیاه باید بکشد
نوبت به لبان خشک عباس رسید
نقّاش چقدر آه باید بکشد

سلام من به محرم، محرم گل زهرا

به لطمه‌های ملائک به ماتم گل زهرا

سلام من به محرم، به تشنگی عجیبش

به بوی سیب زمین غم و حسین غریبش

در محرّم، مردمان خود را دگرگون می کنند

از زمین آه و فغان را زیب گردون می کنند

گه به یاد تشنه کامان زمین کربلا

جویبار دیده را از گریه جیحون می کنند

باز محرم رسید، این من و گریه‎هایم

رفع عطش می‎کند، فرات اشک‎هایم

باز محرم رسید، دلم چه ماتمزده

کسی میان این دل، خیمه ماتم زده

محرم ماه الفت با جنون است

چراغ کوچه هایش بوی خون است

محرم حرمت خون است و خنجر

تلاطم می کند حنجر به حنجر 

محرم شد از غم نگاهم گرفت

به سوزانترین اشک، آهم گرفت

شکست در گلو بغض سوزان من

و عطر حسین روح و جانم گرفت

درعرش مجلس غم ارباب عالم است

مشکى بپوش اى دل شیدا محرم است

غش کرد فاطمه به خدا محتشم بس است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

عطري كه از حوالي پرچم وزيده است 

ما را به سمت مجلس آقا كشيده است 

از صحن هر حسينيه تا صحن كربلا 

صد كوچه باز كنيد محرم رسيده است 

آقاجان سلام برغزل اشک ماتمت

بر مسجد و حسینیه و روضه و دمت

چندی گذشت در غم هجران اشک تو

پر می کشید دل به هوای محرّمت

ماه محرم شد و دلها شکست

از غم زینب، دل زهرا شکست

باز محرم شد و لب تشنه شد

از عطش خاک، کمرها شکست

آب در این تشنگی از خود گذشت

چله به خون شد دل صحرا شکست

باز شد ماه عزای محرّم، کربلا را بنگرید

حجّ عاشورای خون، سعی و صفا را بنگرید

وعده‏گاه وصل جانان، قبله‏ گاه اهل دل

کوی هفتاد و دو قربانی، منا را بنگرید

ای از ازل به مهر تو دل آشنا حسین

وی تا ابد لوای عزایت به پا حسین

هر ماه در عزای تو، ماه محرّم است

هرجا بود به یاد غمت کربلا حسین