خورشيد پر تلألو هفت آسمان شدي

ذي الحجه شهير زمين و زمان شدي

با ( اهدنالصراط ) تو شد راه ، مستقيم

وقتي كه حمد خواندي و تفسير آن شدي

مثل امواج خروشان كه به ساحل برسند

وقت آن است كه عشاق به منزل برسند

هـــادیِ راه تــو هستی و یقیناً بی تو

ناگزیرند از آغـــاز به مشكل برسند

تنها امام سامره تنها چه ميكني؟

در كاروان سراي گداها چه ميكني؟

دارم براي رنگِ تنت گريه ميكنم

پايِ نفس نفس زدنت گريه ميكنم

نام تورا در دفتر خاتم نوشتند

هادي نسل حضرت آدم نوشتند

ما راه و رسم نوكري را برگزيديم

چونكه شمارارهبر عالم نوشتند

در دلِ وحی سخن از تب و تاب است هنوز

قاب قوسین به چشمان تو قاب است هنوز

وصفِ قدوس همان آیۀ وحیٌ یوحی است

لطف روح القُدس آئینۀ ناب است هنوز

به یمن تو گدای اهل بیتم

گدای هل اتای اهل بیتم

به لطف آستان مستجابت

مسلمان دعای اهل بیتم

آستـــان خـــدا کمـــال شما

هفــت پـــرواز زیر بال شما

با شما می شود به قرب رسید

ای وصال خدا وصال شما

ترسـی از فقــر ندارند گدایان كریم

دست خالی نروند از در احسان كریم

حاجت خواسته را چند برابر داده است

طیب الله به این لطف دو چندان كریم

حســاس تــرین آینـــه را می بردند

بر شانه ی سنگ ها،کجا می بردند؟

با ساق شکسته پیکرت را،ای کاش

با اینکه سلیمــان زمــانت بودی

حصار پشت حصار آفتاب در زنجیر

و صبر سجده کند در کجاوه ی تقدیر

و سقف ابری زندان چقدر کوتاه است

برای آن که شود خواب کهنه ای تعبیر

فقط نه قلــــب زنِ زشت کـــاره میشِکند

که در غمم دلِ هر سنگ خـــاره میشِکند

چنان زده است که بعضی از استخوانهایم

ترک ترک شده با یک اشاره میشکند

مشکل گشای کارها باب الحوائج

ذکر توسّل های ما باب الحوائج

دارد هوای شیعه را باب الحوایج

پیوسته می گوییم «یا باب الحوائج»

چشمهايش همه را ياد خدا مي انداخت

لرزه بر جان و دل تک تک ما مي انداخت

پا برهنه همه بر بُشر شدن محتاجيم

نظري کاش که بر ما، گذرا مي انداخت

پیر بزرگ طایفه بود و کریم بود

در اعتلای نهضت جدش سهیم بود

مسند نشین کرسی تدریس علم ها

شایسته ی صفات حکیم وعلیم بود

بر امام منتظـــر بادا مبارک این ولادت

تهنیت بر شیعیان حضرتش از این ولادت

رسید شـــادى شیعیان به عـــرش اعلى

چونکـــه شد نور رخ صادق هـــویدا