افتادی از بلندی و آقا سرت شکست

ته مانده های زخمی بال وپرت شکست

وقتی عمود آمد وشقّ القمر که شد

تیر کمان میان دو چشم ترت شکست

دست تو را دوباره به چشمان تر زنم

شاید که مرهمی شود و بر جگر زنم

پلکی که خون گرفته به سختی تکان بده

شاید نمیرم و نفسی بیشتر زنم

بعدازتو غم به سینه ی لیلا پناه برد

مجنون دل شکسته به صحرا پناه برد

برخیزای پناه حرم ، گوشواره ای

با دلهره به زینب کبری پناه برد

رفتی و با رفتنت چه بر سر من رفت

هر چه توان داشتم ز پیکر من رفت

پشت و پناه یکی دو روزه ی من نه

یک جبل الرحمه از برابر من رفت

ای وای سایه ی سرم از دست می­رود

پشت و پناه دخترم از دست می­رود

بی تکیه گاه می شوم و می­خورم زمین

یک کوه در برابرم از دست می­رود

مشک بر دوش به دریا آمد

همه گفتند که موسی آمد

نفس آخِر ماهی­ها بود

ناگهان بوی مسیحا آمد

راهی شده به سمتی و شد لشکری به خـط

یک دست مشک دارد و دستــــی علم فقـط

او نذر کرده تا بشـــــــــکافد به هر چه شـد

دستش اگر رســـــــد به گلوی پر آب شــط

گر به سوی تو بیایم حرمم را چه کنم؟

گر برِ خیمه بمانم صنمم را چه کنم؟

از غمت شوکه شدم، ساکتم و مبهوتم

مانده ام بعد دمم باز دمم را چه کنم؟

روشنگر آفتاب،عباس آمد

تفسیر زلال آب،عباس آمد

خیزید،گل آرید و گل افشانید

زیرا که گل بوتراب،عباس آمد

امشب شب میلاد علمدار حسین است

میلاد علمدار وفادار حسین است

گر بود علی محرم اسرار محمد

عباس علی محرم اسرار حسین است

فرزند دلیر حیدر آمد

عباس امیر لشکر آمد

می خواست نشان دهد ادب را

یک روز پی از برادر آمد

میلاد مسعود اباالفضل جوان است

هنگام شادی و سرور شیعیانست

از دامن ام البنین ماهی عیان است

کز روی وی شرمنده ماه آسمانست

برخيز كه پور مرتضى مى آيد

سر لشكر شاه كربلا مى آيد

عباس كه انتظار او داشت حسين

امروز به صد شور و نوا مى آيد

خواب می دیدم که در صحن کریم اهل بیت

حاتم طائی فقط جاروکش است و خادم است

نقـش یا زهـــرا به دیـــوار ورودی حـــرم

ذکر کاشی های باب المجتبی یا قاسم است

چیست فـــرق بیـــن حیـــدر بـــا علی کربلا

ناگهــان آهی ز دل با التهـــاب آمـــد برون

گفت (وه) زان دم برون از کعبه شد بنت اسد

وای از آن دم که از خیمه رباب آمد برون