چون به سخن نوبت عیسی رسید

عیب رها کرد و به معنی رسید

عیب کسان را منگر و احسان خویش

دیده فرو بر به گریبان خویش

آنکسی که قامتش رعنا بود

شاه ما مسیحیان عیسی بود

همه عمرو زندگیش معمابود

گفت درگهواره سخن عیسی بود

اوکه جسمش ز نورآسمانی بود

آفریدش خدا ز نورعیسی بود 

میلاد ِ مسیح گشته و شیرین است

مریم ، نِگه اش به خوشه ی پروین است

عیدی که به هر کوچه و منزل بینی

هر شاخه ی کاج ، بسته بر آذین است

بیـت ولایـت آمـده گلشن

امام باقـر چشم تـو روشن

روی سینه قرص قمرت مبارک

دیـدن جمـال پسـرت مبارک

مهر آل فاطمه در خون ماست

از نخست خلقت این قانون ماست

شیعه از آغاز خلقت حیدری‌ست

شیعه تا صبح قیامت جعفری‌ست

ای چراغ دانشت گیتی فروز

تا قیامت پیشتاز علم روز

آفرینش را کتاب ناطقی 

  اهل بینش را امامِ صادقی

صادق که اساس دین ازاو شد معمور

بودند ملایک پی امرش مامور

میلاد ششمین اختر تابناک آسمان ولایت و نبی اکرم نور هدایت مبارک باد

ای ششم پیشوای اهل ولا

خلق را رهبری به دین هدی

پای تا سر خدا نمایی تو

هم ز سر تا بپای صدق و صفا

تبارم به فدایت یا اباالفضل

فدای یا اخایت یا اباالفضل

امان نامه برایت دشمن آورد

به قربان  وفایت یا ابالفضل

همیشه با تو می مانم حسین جان

به عشقت نوحه می خوانم حسین جان

طنین نوحه ام پیچیده در شهر

حسین جانم حسین جانم حسین جان

بیاورد از حرا قرآن محمد

که رجحان داشت بر باران محمد

اگرچه احمد خیراابشر بود

فراتر بود از انسان  محمد

محمدعلی ساکی

عطش سیلس اسیری و بلا دید

بلا تا شام بعد از کربلا دید

چه حالی داشت وقتی که رقیه

سرت بر نیزه و تشت طلا دید

امان از سینه ی غمبار زینب

امان از طاقت بسیار زینب

قیامت شد به پا از این مصیبت

صبوری در بلا معیار زینب

محرم ماه سوگ آل طاهاست

نوای یا حسینم در تکایاست

سر هر کوچه ی ماتم گرفته

به یاد کربلا یک خیمه بر پاست

به صبح هفده شهر ربیع از مطلع عزّت

عیان شد طالع مسعود و ختم مرسلین آمد

چو خورشید جلال احمدى تابید در عالم

ز ایزد بر جمال او هزاران آفرین آمد