دین ما مدیون صبر و انقلاب زینب است

روشن این عالم ز نور آفتاب زینب است

چشم خود را زیرپای خواهر خود می گذشت

حضرت عباس هم خانه خراب زینب است

یه عالم درد محنت داره زینب

یه عالم داغ غربت داره زینب

به یاد لحظه لحظه های گودال

یه عالم آه حسرت داره زینب

یک سال نیم مانده غمت در گلوی من

هر روز وشب تویی همه جا روبه روی من

در زیر آفتابم و تشنه شبیه تو

دنیا کشیده خنجر غم بر گلوی من

هنگامه وصال من و دلبرم شده

این الحسین زمزمه آخرم شده

چشمم به راه مانده کجایی عزیز من

پیراهن تو گرمی بال و پرم شده

جان و دلم فدای تو ای دلبرم ، حسین

دیگر رسیده است دم آخرم حسین

من رو به کربلای تو خوابیده ام اخا

دیدار من بیا ، پسر مادرم حسین

لا اقل عمامه ی تاج سرم را پس بده

مشک پاره پاره ی آب آورم را پس بده

گوشواره و النگوها و گردن بند من

هرچی میخواهی بگیر و معجرم را پس بده

اينجا نگاه مضطر زينب طبيعي است

از حال رفت مادر زينب طبيعي است

اينجا غروب روز دهم ، دشت كربلاست

معجر كشيدن از سر زينب طبيعي است

همین که بر گلویت خنجر آورد

دمار از روزگار من در آورد

پس از تو نوبت من بود انگار

چرا که دست سوی معجر آورد

بر پیکر پاره پاره ات سر هم نیست

پیراهن دست باف مادر هم نیست

بردند به یغما همه را - می بینی؟

روی سر ناموس تو معجر هم نیست

کوفه رفتن به خدا، حال دگر می خواهد

زینبت، کسب اجازه به سفر می خواهد

چاره ای نیست وَ باید بروم ای گل من

خواهرت می رود و سایه سر می خواهد

از پشت بام بر سرمان سنگ مي زنند

بر زخم كهنه ي پرمان سنگ مي زنند

وقت نزولِ سوره ي توحيد بر لبت

ابليس ها به باورمان سنگ مي زنند

قائم مقام فاطمه آمد ادب کنید

از او سعادت دو جهان را طلب کنید

مانند مرد باشد اگر چه که خانم است

خون علی میان رگش در تلاطم است

اي دست خدا و فوق هر دست علي

اي رشته ي كائنات در دست علي

دست من و دامنت كه امروز تورا

قنداقه ي زينب است در دست علي

كوثر به ظهور گوهري آوردست

زهراي بتول دختري آوردست

تا در غم كربلا كند مادريش

از بهر حسين خواهري آوردست

امشب كه كند فخر به شبهاي دگر

آورده فلك اختر زيباي دگر

اين زينب كبري است؟به دامان علي

يا ختم رسل گرفته زهراي دگر