اي عقل و خرد ماتِ مقامت زينب

وي همچو علي نُطق كلامت زينب

در قدر شرافتت همين بس كه خدا

زد سكه ي زِينِ اَب به نامت زينب

از ازل تا به ابد پرچم زينب بالاست

مادري کرد براي سه امامش زينب

پس ولايت به پرستاري او پا برجاست

سوره ي مريم قرآن نمي از تفسيرش

براي بارش رحمت خدا خدا كافي ست

براي عشق و جنون شهر كربلا كافي ست

براي بي خردان زرق و برق اين عالم

غبار چادر زينب براي ما كافي ست

از شــــام رسیده زائـــر کوی توام

برخیز و ببین که زنده از بوی توام

از طفل سه ساله ات مپرس از خواهر

تا حشــــر خجــالت زده روی توام

از شــام رسیده زائـــر کـــوی توام

برخیز و ببین که زنده از بوی توام

از طفل سه ساله ات مپرس ز خواهر

تا حشـــر خجـــالت زده روی توام

دلم از درد و داغ اندوهگین بود

گل سرخم در آغوش زمین بود

گذشت از داغ تو یک اربعین لیک

برای من هــزاران اربعیــن بود

سفر کردم به دنبال سر تو

سپر بودم برای دختر تو

چهل منزل کتک خوردم برادر

به جرم این که بودم خواهر تو

بـرای هــر بلایی آمــاده بودم

چو کوهی روی پا استاده بودم

اگر قرآن نمی خواندی برایم

کنار نیزه ات جان داده بودم

ای پرچم کربلا به دوشت ، زینب

قربان تو و خشم و خروشت زینب

تا موی سرت، سپید شد از غم دوست

شد کعبه ی دل، سیاه پوشت زینب

جا دارد اگر فلک کنون گریه کند

با زخم دل و سوز درون گریه کند

تو زینبی و مهدی زهرا شب و روز

از بهر اسارت تو خون گریه کند

زینب که قیام کربلا زنده ازاوست

ایثارگری و صبر پاینده از اوست

از جلوه او چهارده قرن گذشت

امّا به خدا همیشه آینده از اوست

در کرب و بلا به دردها درمان داد

جان داد ولی جان به ره جانان داد

بر برگ گل لاله نوشتند به خون

از هجر حسین، زینب آخر جان داد

با داغ و فــراق، آشنــایی زینب

با درد و غم و عشق، دوایی زینب

سوگند به مظلومی زهرای بتول

تو فاطمه کــرب و بلایی زینب

با داغ و فــراق، آشنــایی زینب

با درد و غم و عشق، دوایی زینب

سوگند به مظلومی زهرای بتول

تو فاطمه کــرب و بلایی زینب

زینب که دل و روح دلیری دارد

در یاری دین سهم کثیری دارد

همچون حسن و حسین  و علی

نیرویِ شکست ناپذیری دارد