خورشید سر زد از سحرت أیها الغریب

از سمت چشم های ترت أیها الغریب

تو ابر رحمتی که به هر گوشه سر زدی

باران گرفت دور و برت أیها الغریب

مد از راه و کشیده است عبا را به سرش

وای از سینۀ سوزان و دل شعله ورش

همچو شمعی که بسوزد ز شرر آب شود

آب کرد آتش آن زهر ز پا تا به سرش

هر چنـد که نـــوبرانه ها در شهــر است

جز نان و رطب ،با همه دندان قـهر است

تلـــــــخ است تعـــــــارف طعام حــکّام

این قوم انار ساوه شان هم زهـــر است

می‌گریم آنقدر که کمی وا شود دلم

در بین زائران شما جا شود دلم 

بر بال کفتری دل خود را نوشته‌ام

باید کدام صحن تو انشا شود دلم؟

اینکه گفتی غریب ، یعنی چه؟
از وطن بی‌نصیب یعنی چه؟
دل ما خانه امام رضاست
«یا امام غریب» یعنی چه؟
تا ابد ما کبوتر حرمیم
قُمری و عندلیب یعنی چه؟
دیدم عیسی دخیل می‌بندد
عیسوی! آن صلیب یعنی چه؟
تا رضا هست ای خدا اصلاً
ذکر أمّن یجیب یعنی چه؟
کربلا هم به‌جای خود امّا
بی ‌رضا بوی سیب یعنی چه؟

ما شیعه توایم و بر این ادعا خوشیم

در روضه ها به گریه برای شما خوشیم

گاهی به مشهدیم و زمانی به کربلا

یکدم به یا حسین و دمی با رضا خوشیم

ما خسته و دلشکسته ایم و مضطر

چشم همه نوکرانتان بر این در

هرچند بهشت را ضمانت کردید

یک گوشه صحن قدس ما را خوشتر

با شهادت احمد زنده شد جهالت

ز آتش ستم سوخت گلشن عدالت

نخله دین را به تبر شکستند

ثمر بریدند و شجر شکستند

سوگ رسول یا که غم بی‌نهایت است

یا نقشۀ شکستن رکن هدایت است

تیغ سقیفه گشته حمایل به دست خصم

او را هوای حمله به بیت ولایت است

داغی اگر نبود که گریان نمی شدیم

لطفی اگر نبود مسلمان نمی شدیم

یا ایّها الرّسول بدون دعای تو

از پیروان عترت و قرآن نمی شدیم

ای آسمان بگرد و دل از غصه چاک کن

خود را نهان چو جسم پیمبر به خاک کن

دستی برون ز خاک کن ای ختم انبیا

اشک غم حسین و حسن را تو پاک کن

بوی پیراهن یوسف به وطن می آید

اربعین می رود و بوی حسن می آید

اشک هایی که چهل روز حسینی شده بود

همه خون گشته و از لای کفن می آید

آقا تو در کلام خلاصه نمیشوی

در حضرت و امام خلاصه نمیشوی

ای یاکریم خسته چه کردند با پرت

این زهر پر شراره چه آورده بر سرت

گرد ملال بر رخ اسلام و مسلمین

اشک عزا به دیده زهرای اطهر است

گفتم چه روی داده که زهرا زند به سر

دیدم که روز ، روز عزای پیمبر است

باور کنید قامت حیدر خمیده است

رنگ از عذار حضرت زهرا پریده است

باور کنید بغض حسن مانده در گلو

خونِ ‌دل حسین به صورت چکیده است