ختم رُسُل به سوی جنان میکند سفر

جان جهانیان ز جهان میکند سفر

ریزید خون ز دیده که در آخر صفر

کز پیکر وجود ، روان میکند سفر

بر روی سینه اش حسنین ناله می زنند

اشکش برای هر دو ز غم ها چکیده است

برگو که مرتضی چه شنیده کنار او

رنگش چنین ز طرح مسائل پریده است

غمی در سینه ام می جوشه امشب

چراغ آسمون، خاموشه امشب

گمونم پیرهنِ مشکیشو، زهرا

به جای مادرش، می پوشه امشب!

فلک را رکن ارامش شکسته

زمین از اشک غم ، در گل نشسته

ملائک جمله در جوش و خروشند

خلایق جمله از ماتم خموشند

مدینه شد ز داغ مصطفى بیت الحزن امشب

فضاى عالم هستى بود غرق محن امشب

مکن اى آسمان روشن چراغ ماه را کز کین

چراغ لاله شد خاموش در صحن چمن امشب

عالم امروز پر از ماتم و رنج و محن است

گرد غم بر سر هر محفل و هر انجمن است

این چه شور است که بر پا شده در ارض و سماء

این چه سوز است که در سینه هر مرد و زن است

بانگ وفریاد به گوش آید از افلاک مگر

شهادت ختم رسولان و عزای حسن است

در سوگ نبی جهان سیه می پوشد

در سینه، دل از داغ حسن می جوشد

از ماتم هشتمین امام معصوم

هر شیعه ز درد، جام غم می نوشد

هنگامه رنج و غم و ماتم شده امشب

گریان، زغمى دیده عالم شده امشب

پایان شب آخر ماه صفر است این

یا آنکه ز نو ماه محرّم شده امشب

از داغ جگر سوز نبى سیّد ابرار

نخل قد زهرا و على خم شده امشب

آقاے مڹ بہ حلقہ هاے ضریحٺ دلم گره خورده...

گره گشاے مڹ، ایڹ بار

ایڹ گره مگشاے...

"ﺍَﻟﺴَّﻼ‌ﻡ ﻋَﻠَﯿْڪ ﯾﺎ ﻋَﻠے ﺍﺑْڹ ﻣﻮﺳَے ﺍﻟْﺮﺿﺎ(؏)"

در همین گودال دست و پا میزد،،،مادرم زهرا را صدا میزد

زیارت حرم از راه دور میخوانم

به گریه های پیاپی به شور میخوانم

زیارت تو نصیبم نشد ببین ارباب

برای صبر دلم یا صبور میخوانم

مَنْ کَربَلا نَدیدِه اینْ چِنینْ نالِه می کُنَمْ

زِینَب کِه دیدِه کَرب وبَلا راچِه کَردِه اَستْ

اَمانْ اَزدِلِ زِینَبْ...

جانم حسین جان ...

ﺁﻥ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣُﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺣُﺮ ﺷﺪ ﺁﺯﺍﺩ ...

ﮐﺎﺵ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺗﻮ ﮐﻨﯽ ، ﺗﺎ ﺷﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺁﺑﺎﺩ ...!

کُلُ الخَیر فی الباب الحُسَین ...

یا حسین (ع) !

 از همه خاک زمین ، تربت تو ما را بس 

 خو گرفتن به غم و غربت تو ما را بس 

اهل دنیا نشود گریه کنِ عاشورا 

از خوشی های جهان ، هیئت تو ما را بس

جامانده_ايم

قرار بود ، پیامی دهم به این مضمون ...
"رسیده ام حرم امن کربلا" ... که نشد

قرار بود که یک عکس ، قسمتم بشود
و زیر آن بنویسم ، "من و شما" ... که نشد