الهی! 
ضعیفان را پناهی، 
قاصدان را بر سر راهی،
 مؤمنان را گواهی،
چه بود که افزائی و نکاهی؟

کریما! 
گرفتار آن دردم که تو درمان آنی، 
بنده ی آن ثنا ام که تو سزای آنی 
من در تو چه دانم؟ تو دانی!
تو آنی که گفتی من آنم! آنی.

خداوندا! 
کجا بازیابیم آنروز که تو ما را بودی و ما نبودیم، 
تا باز بآن روز رسیم میان آتش و دودیم 
اگر بدو گیتی آنروز یابیم پرسودیم ور بود خود را دریابیم به نبود خود خشنودیم.

الهی! 
شاد بدانم که بر درگاه تو میزارم بر آن امید که روزی در میدان فضل بتو نازم، 
تو من فا پذیری و من فا تو پردازم، یک نظر در من نگری، دو گیتی بآب اندازم.

آخ رقيه (س) جان...

  درگوشه خرابه كنار فرشته ها...
 
      با ناخني شكسته ز پا خار مي كشد...
      
          دارد به يادمجلس نامحرمان صبح...
      
             بر روي خاك عكس "علمدار"مي كشد...
 

حسین  جانم 

افق  تا افق  پیش چشمت  کویر 
زمین تا زمان بر ضریحت اسیر 

جهان زنده شد تا که گفتم ز دل...
امیری  حسین و نعم الامیر ...

شب جمعه ست و حسرت يک برگ ِ برات

شب جمعه و دل م تنگ تو ای راه نجات

باز هم فاصله ها بغض ِ گلوگير شده ست

السلام ای شه بی يار و قتيل العبرات ...

مادری باز نوای پسرم سر داده

دل عشّاق و غلام ش ب #حرم پر داده

#شب_جمعه شده و کرب و بلا ریخت ب هم

شور و حال ی ب حرم، مادر مضّطر داده ...

مهمان کربلا شده بانوی بی نشان

ای روضه خوان بیا و کمی از عطَش بخوان

شب های جمعه رو به حرم کن فقط بگو

از آب هم مضایقه کردند کوفیان ...

#لعنة_الله_علی_القوم_الظالمین_الی_الابد

صدای دسته ی زنجیرزن، غمی در من

و شعله می کشد اکنون جهنمی در من

شب است و از همه سو خیمه می زند اندوه

که تا بنا شود از نو محرّمی در من

عشق تو گوهر پرقیمت اجداد من است

ارثیه بود رسیده به من از ده پشتم

جرم من خاطره های سفر کرب و بلاست

هست بر روی ضریحت اثر انگشتم

روزی که شود ” اِذَا السَّمٰاء ُانْفَطَرَت ”
وانگه که شود ” اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَت ”
من دامن تو بگیرم اندر ” سُئِلَتْ ”
گویم صَنَما ” بِاَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَت ”
عشق تو مرا ” اَلَسْتُ مِنْکُمْ بِبَعید ”
هجر تو مرا ” اِنَّ عَذٰابی لَشَدید ”
بر کنج لبت نوشته ” یُحیِی و َیُمِیت ”

درعرش مجلس غم أرباب عالم است

مشکى بپوش اى دل شیدا محرم است

غش کرد فاطمه به خدا محتشم بس است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

به فرموده حق خیر کثیر است

به حیدر که شهنشاه غدیر است

نوشته به درِ عرش اعلی

حسین بن علی امیر است

محرم شد از غم نگاهم گرفت

به سوزانترین اشک، آهم گرفت

شکست در گلو بغض سوزان من و

عطر حسین روح و جانم گرفت