باز این دل تنگم مست و هوایی شد
بر سینه کوبید و کرب و بلایی شد

ما خانه زاد روضه های پور زهراییم
چون مهدی صاحب زمان مجنون لیلاییم

عمری نمک خوردم تو محفلت ارباب
لعنت فرستادم بر قاتلت ارباب

الحمدلله از ازل وقف شما هستم
یک دل نه صد دل عاشق کرب و بلا هست

به عشق روی حسین دل بهانه کرده حرم 

زپیچ وتاب فراقش صدا زنم که زغم 

دلم گرفته دمادم هوای شهر حسین 

دوباره دست به قلم شد دلم ز بهر حسین

حسین! گوشه چشمی که حرف هادارم

  دلم گرفته فقط "شوق"کربلادارم

توسرپناه منی یک نگاه کن اقا

      مگربه غیرحسینیه من کجادارم؟

روی قبرم بنویسید به وقت
 #روضه
در حسینیه دلش مثل کبوتر بوده

بنویسید که قنداقه ی او در طفلی
گرمی روضه ی قنداقه ی اصغر بوده

آروم آروم   بوی سیب حرمش میاد 
زرق و برق پرچمش میاد 
بیا چند روز دیگه بشمر
آخ داره محرمش میاد

حسین! گوشه چشمی که حرف هادارم

  دلم گرفته فقط "شوق"کربلادارم

توسرپناه منی یک نگاه کن اقا

      مگربه غیرحسینیه من کجادارم؟

همین که کربلاتو دیدم من
از این زمونه دل بریدم من
بهشت رو زمین شش گوشه 
دم جنت رسیدم من
هوای تو چه بی حدو مرزه
پریدمو دلم نمی لرزه

دوباره مرغ روحم، هوای کربلا کرد

دل شکسته ام را اسیر و مبتلا کرد

ز سر گذشته اشکم، به لب رسیده جانم

که هرچه کرد با من، فراق کربلا کرد

دارد محرم تو ز ره میرسد حسین (ع)

بایک نگاه ،اسم مرا هم زهیر کن

من حر روسیاه توأم، یابن فاطمه (س)

دستم بگیر و عاقبتم را بخیر کن.

استقبال ازماه محرم 

لباس نوکری اش را دوباره می پوشد
سماوری که برای حسین می جوشد

مگیر خرده که رنگ سیاه مکروه است
بهشت هم به گمانم سیاه می پوشد

نگاه داشته حرمت کسی که در این ماه
به یاد تشنه لبی کمتر آب می نوشد

همیشه بی حد و اندازه مزد می گیرد
همان که یک سرسوزن برای او کوشد

شدم غلام حسین و خیالم آسوده است
غلام می خرد اما غلام نفروشد

ای علقمه از خروش آن مست بگو...
از تشنگی ساقی بی دست بگو...

دیدی که چنان شکست و آهی نکشید...
زیباتر از این رشادتی هست؟ بگو...

نزدیک شده قافله ی عشق به مقصود

بر چشم بد و دشمن این قافله لعنت

شش ماهه چه آرام در آغوش رباب است

شادی دل فاطمه ، بر حرمله لعنت

كربلا خود را مهيا كن كه مي آيدحسين

از جفا خود را مبرا كن كه مي آيد حسين

ذره ذره خاك خود را شستشو كن در فرات

چون حرم آغوش خود وا كن كه مي آيد حسين

كربلا خود را مهيا كن كه مي آيدحسين

از جفا خود را مبرا كن كه مي آيد حسين

ذره ذره خاك خود را شستشو كن در فرات

چون حرم آغوش خود وا كن كه مي آيد حسين

یا صاحب الزمان!

ميترسـم از آن لحـظـہ کـہ عمرم بہ سر آيـد 

مـهتـاب رُخــت بـعـد غُـ ـروبــم بــہ در آيـد

مـے تـرسـم از آن دم کـہ بيـايـے و نبـاشـم 

جـ ـان از بـدنـم رفتــہ و عـمـرم بـہ سـر آيـد

"السلام علیڪ یا صاحِبَ الزَّماڹِ"