کسی که بود شکافنده‌ی تمام علوم

هزار حیف که از زهر کینه شد مسموم

سر تو باد سلامت یا رسول ‌الله

وصّی پنجم تو کشته شد، ولی مظلوم

مهرت به کائنات برابر نمی شود

داغی ز ماتم تو فزونتر نمی شود

از داغ جانگداز تو ای گوهر وجود

سنگ است هر دلی که مکدر نمی شود

بخوان ای روضه خوان تا خون بگریم

به عشق کربلا مجنون بگریم

کم است از داغ سرهای به نیزه

فرات و دجله و جیحون بگریم

محمدعلی ساکی

بیا ای ناجی عالی تبارم

پزشک زخم های بی شمارم

که تا با شوق بر پایت بریزم

گل زیبای باغ انتظارم

شعر از

محمدعلی ساکی

وصال حیدر و یارش مبارک

وصال یاس و دلدارش مبارک

زالطاف و عنایات الهی

رسیده حق به حقدارش مبارک

از عرش فرشته ها اگر می آیند

به جشنِ دلِ پیامبر می آیند

زهراست عروس و شاه داماد علی

این دو چقدر به یکدگر می آیند!

بر اوج محبت علی اوجی نیست

در بحر،بجز کرامتش موجی نیست

در کل ممالک و مذاهب به جهان

مانند علی و فاطمه زوجی نیست 

بر حیدر و روح پر فتوحش صلوات

بر فاطمه و تخت جلوسش صلوات

امشب شب ازدواج زهرا و علی است

بر چهره داماد و عروسش صلوات

بزمی که حق آراسته الحق تماشایی بُوَد

جبریل مأمورست و فکر مجلس آرایی بود

میکال از عرش آمده گرم پذیرایی بود

چشم کواکب خیره گر از چرخ مینایی بود . . .

امشب صدف، بر گوهری ، یک بحر گوهر می دهد

یک گوهر اما از دو عالم پر بهاتر می دهد

تبریک گو بر مصطفی جبریل از دادار شد

زهرا امانت باشد و حیدر امانت دار شد . . .

امشب علی در خانه خود شمع محفل می برد

کشتی عصمت ، نا خدا را سوی ساحل می برد

مشکل گشای عالمی، حل مسائل می برد

انسان کامل را ببین ، با خود مکمل می برد . . .

چشمی ندیده در زمین در هر زمان مانندشان

خورشید و مه تبریک گو بر وصلت و پیوندشان

شادی زهرا و علی پیداست از لبخندشان

لبخندشان دارد نشان از خاطر خرسندشان . . .

دیدم که به عرش شور و شوقی برپاست

برپاگر این بزم شعف ذات خداست

گفتم به خرد چه اتفاق افتاده

گفتا که عروسی علی و زهراست

دلخسته و بی شکیب بودن سخت است

هم صحبت نانجیب بودن سخت است

هر مرد غریب مأمنش خانه اوست

در خانه خود غریب بودن سخت است

یا رضا جان کن مدد بر خوانِ تو مهمان منم

در شبِ میلادِ تو دلْ‌ تشنه‌ی درمان منم

دست من از عیدی لطف و شفاعت خالی است

پادشاهی من گدایم، دست بر دامان منم