ای دوّمین محمد و ای پنجمین امام

از خلق و از خدای تعالی تو را سلام

چشم و چراغ فاطمه خورشید هفت نور

روح و روان احمد و فرزنـد چـار امــام

ای عزیز مصطفی امام ِ باقر

مسموم زهر جفا امام ِ باقر

جان ِ تو چه مظلومانه فدا شد

مادرت فاطمه صاحب عزا شد

ای مسموم کینه امام ِ باقر

غریب مدینه امام ِ باقر

گریم برایت/جانم فدایت

شهر مدینه شد کرببلایت

زمین و آسمان ای شیعه در حزن و غم است امشب

همه اوضاع عالم زین مصیبت در هم است امشب

امام پنجمین شد کشته از زهر هشام دون

مدینه غم سرا از این غم و زین ماتم است امشب

یا امام ِ باقر همیشه نوای منه

حاجت دیدار بقیعش دعای من

کعبه ی دلم صحن و سراش

دلخوشی من لطف و عطاش

به سر می پـرورانم من هوای حضرت باقر

بـه دل باشد مرا شوق لقای حضرت باقر

زعشقش جان من بر لب رسیده کس نمی دانـد

کـه نبود چاره ساز من سوای حضرت باقر

هر چند زهر، قلب تو را پاره‌ پاره کرد

اما به یاد کرب و بلا گریه می‌ کنى

اصلاً خود تو کرب و بلای مجسمى

وقتی برای خون خدا گریه می‌ کنى

قدر این گوهر یکدانه ندانست فلک

که غریبانه به زیر لحدش مدفون کرد

مى رود اشک غم از چشم ملایک

شعر جانسوز تو چون چشم ملک جیحون کرد

سلام کلّ افلاک به محضر تو مولا

محبت تو باشد تمام هستی ما

تو باقرالعلومی منم گدای کویت

بُوَد همیشه هر جا روی دلم به سویت

ای دانش بی حدّت احیاگر دین حق

ای آینه ی ایزد ای نور مبین حق

ای خلق دو عالم مُحتاجِ دُعایت

یا حضرت باقر جانها به فدایت

اى گریبان خزان، چاک از بهار غربتت

آفتاب صبحدم، سنگ مزار غربتت

یک بقیع اندوه و ماتم، یک مدینه اشک وخون

سینه‏‎هامان یک به یک آیینه دار غربتت

کاش مى‎‏شد روشناى تربت پاک تو بود

چلچراغ اشک ما در شام تارغربتت

خاک بقیعت دل جلا، ای یادگار کربلا

قدرش فزون تر از طلا، ای یادگار کربلا

شمعی شدی در زندگی، روشن نمودی سوختی

غم ها کشیدی از بلا، ای یادگار کربلا

از عدو ظلم و شرارت دیده

چون پدر رنج اسارت دیده

خار در پا و رَسَن در بازو

رفته اى با اُسرا در هر سو

گهی به زخم زبان قلب حضرتش خستند

گهی به خانه‌اش از کینه خصم برد هجوم

بسان مادر و آباء رنج دیده‌ی خویش

همیشه بود ز حقّ و حقوق خود محروم

به غربت علی و خاندان او سوگند

امام ما ز جهان رفت با دلی مغموم

هماره قصه مظلومی‌اش به خاک بقیع

بود ز غربت قبرش برای ما معلوم