وای از آن خانه که بی روی برادر باشد

غصه اش بی پدرت، چند برابر باشد

 رفته باشد و تو دستت نرسد بر دستش

در همه حال فقط، چشم تو بر در باشد

من که از حال خودم خوب خبر دارم عشق

صبرِ دل، سخت، محالست فراتر باشد

من غریبم وَ مگر می شودآیا چیزی

سهم تو کمتر از این حسِبرابر باشد

مردِ بی روی تو بودن نه... نبودم هرگز

باید این حال من از عشق فراتر باشد

ما ریزه خوار سفره احسان سرمدیم

از امت رسول و محبان حیدریم

مدح و ثنای آل محمد شعار ماست

دلبستگان دختر موسی بن جعفریم

انکار خدای ازلی نتوان کرد 

تفریق نبی از ولی نتوان کرد

ماتم که علی را به که تشبیه کنم 

تشبیه علی جز به علی نتوان کرد

میان صحن تو چند پر زجبرئیل افتاد 

وطن تویی و غریب آن که ازتو دور افتاد 

هر آنکه چشمش به درب حرم افتاد 

به یاد غربت مجتبی در بقیع افتاد

محفل زینب کبری به همه ثابت کرد

سرشکستن به ره دوست جگرمیخواهد

عشق یک سینه و۷۲سرمیخواهد

بچه بازیست مگر،عشق جگرمیخواهد

صد یوسف مصری به خدا مست رقیه ست

جبریل امین نوکر دربست رقیه ست

در لشگر ارباب پس از حضرت عباس

فرماندهی کل قوا دست رقیه ست

#یا_رحمت_للعالمین 

احمـد که جلوه گاه عنایات سرمد است
برجمله ی خلایق عالم سرآمد است

خواهی اگر صلاح و فلاح و نَجاح و جاه را 
در سایه ی محمّد و آل محمّد است 

محمد چشمه فیض خدا هست/سرامد درخلایق ماسوا هست

جهان خلقت این آخر پیمبر/بود ختم رسل بر اولیا هست

زبعداو نبی هرگز نیامد/بود کذاب هر کس ادعا هست

کتاب افرینش را ورق زد/زبعد او علی شد مقتدا هست

عجب شق القمر کرد ابن ملجم!

به خون قرص قمر کرد ابن ملجم!

فرو پاشید ارکان هدایت

نبی را خون جگر کرد ابن ملجم!

دلم از بردن نامت هیجان میگیرد

ملک الموت که نه، اسم تو جان میگیرد

گر که در وقت ممات است وصال من و تو

بستان باقی عمرم که زمان میگیرد

از روز ازل کار به دستان علی بود

چرخ فلک از گردش چشمان علی بود

قران علی را به نبی وحی نمودند

یعنی که نبی نیز مسلمان علی بود

سحری به خواب دیدم شه ملک لا فتی را 

به رخش نظاره کردم مه خوب دلربا را

به ادب زبان گشودم بسرودم این نوا را

علی ای همای رحمت ، تو چه آیتی خدا را !

ای ضامن آهو همه ی بود و نبودم

قربان تو و لطف و عطای تو وجودم

جان می دهم آقا! عوضش عشق عطا کن

در معامله ای یک طرفه طالب سودم

حاجی شدنم پیش کشت مشهدی ام کن

من طالب دیدار شما زود به زودم

یا فاطمه می گویم و این اذن دخول است

راهم بده من سینه زن یاس کبودم

ذوالفقارش به کَفَش بود به میدان میزد

پشت هر شیحه دُلدُل دو سه تا سر میزد

با دو انگشت ز جا کند درِ قلعه.علی

قلعه میریخت اگر مشت بر آن در میزد