پیش ما مذهب هر کس به خودش مربوط است 

ما که هستیم مسلمان اباعبدالله

هر چه خواهید بکوبید دِگَر باکی نیست 

ما کلب حسینیم توکلّت علی الله

کودکی بودم که بر لب داشتم نام تورا

تا به پیری در مسیر بی‌وفایی نیستم

پیش همچون تو کریمی دست خود کردم دراز

ورنه پیش هر کسی اهل گدایی نیستم

آنانکه از هرچه گناه و معصیت بود حذرکردند

رخت خون بستند و ازاین دنیاسفرکردند

وضو کردند بخون خود زبهر رویت جانان

ز شوق از دیدن جانان چه شبها که سحر کردند.

صد یوسف مصری بخدا مست رقیه ست 

جبرییل امین نوکر دربست رقیه ست 

در لشکر ارباب پس از حضرت عباس 

فرماندهی کل قوا دست رقیه ست 

در جدالم با یزید اصلا سه ساله نیستم
بر سر دوش ابالفضل عمر خود را زیستم
نوه ی حیدرمو اینگونه گویم کیستم
شام را ویران نسازم من رقیه نیستم
 

محرم آمد و حی علی عشق

طنین هل من و لبیک یا عشق

برای حفظ آیات الهی

علم بر نیزه شد در کربلا عشق

خدا دریای احساس افریده

گلی خوشبوتر از یاس آفریده

برای شاه وسالار شهیدان

یلی با نام عباس آفریده

اکبر پرست میکده عالم زریم

دیوانگان قامت الله واکبریم

یوسف اسیر نرگس شهلای اکبرست

طوبی خجل ز قامت رعنای اکبراست

همسایه ی آلاله و یاسیم هنوز

یاران گل و دشمن داسیم هنوز

درمکتب نینوایی سرخ حسین

ما مسئله آموز کلاسیم هنوز

ا

 <

جمال حق ز سر تا پاست عباس

به یکتایی قسم یکتاست عباس

اگر چه زاد ام البنین است

ولیکن مادرش زهراست عباس

تفسیر غم و درد و بلائی زینب

سبزینه گلبرگ دعایی زینب

در متن غزل‌های فرو رفته به خاک

گلواژه فریاد خدایی زینب

به میدان واله و سرمست میرفت...ودست افشان ز هرچه هست میرفت..ومشک خالیش از عشق سرشار...که دریائی تر از هر وقت میرفت

صدای ناله ای چون نی لبک داشت

لب خشکش ز بی شیری ترک داشت

اگر عرش خدا خونش نمیدید

به ظلم حرمله افلاک شک داشت

نه از تیغ و نه از خنجر بخوانید

مصیبت نامه ای دیگر بخوانید

از آن گهواره و تیر سه شعبه

ز حلق پارهء اصغر بخوانید

بروی سینه زارم بنویسید حسین 

همه دارو ندارم بنویسید حسین

من دلم را زشکیباییه زینب دارم

همه صبروقرارم بنویسید حسین