به قربان افطار و خرما و نجوای تو

سحرهای پر گریه و سوزش و آه تو

کجا می نشینی اذان ها ، فدایت شوم

به قربان آن سفره ی سرد و تنهای تو

من عاجزم بیا و کمک کن به بینوا

این ماه را برای من امضا کن ای خدا

در ماه پر شکوه کریمانه خودت

من را ببخش بعد ببر سمت کربلا

باخواهش نفسانی خودیکـــــسره لج کن

بادیده ترذکرتوســــــــــــــــــل به حجج کن

خواهی که دراین ماه شودحق زتوراضی

باهرنـــفس روزه دعـــــــا بــــهرفــــرج کــن

رمزها در رمضان است، خدا می داند

برتر از فهم و گمان است، خدا می داند

موسم بندگی چشم و زبان و گوش است

نه همین صوم دهان است خدا می داند

بار عام و، همه مهمان خداوند کریم

ماه آزادی جان است، خدا می داند . . .

با روي سياه آمدم ميبخشي؟

با ناله و آه آمدم ميبخشي؟

گفتي رمضان است تو را ميبخشم

من اول ماه آمدم ميبخشي ؟

یا اله الخلق یا رب الفلق

ای خدای انجم و شمس و شفق

از تو می خواهم در این ماه شریف

چشم پوشیدن ز جرم ما سبق

رمضان شهر عشق و عرفان است

رمضان بحر فیض و احسان است

رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن

گــــاه تــــجدید عهد و پیمان است . . .

رمضــان چــشمــه عـطــای خـــدا

ماه عفو و گذشت و غفــران است

رمــضــان رهــنـــمــا و راه گــشــا

بهــر گــم گـشتگان حـیــران است

دیباچة خــرم بهـــار است نمـــاز

راهی به سوی حریم یار است نماز

در معــركة نبـــرد با استكـبــار

فــریــاد بلند روزگار است نماز

چه پـــرسی از نمــاز عاشقانه

ركوعش چون سجودش محرمانه

تب و تــاب یكی الله اكبر

نگنجـــد در نمـاز پنجگـــانه

بعد آن بر احمد ختم رسل هم شاهدم

بعد هم باشد علي ابن ابيطالب وليّ اللّه ما

بر سر هر معذني گويند حي بر صلاة

كه بود هر مرد و زن را رستگاري در نماز

چون كه شد وقت اذان ‍، وقت مناجات و دعا

جملگي در يك صف و در يك زمان با يك ندا

ابتدا من گويم  اَللّهم بزرگ و هست اَللّهم بزرگ 

لا اِلهَ اِلّ اَلله ، من شهادت مي دهم نَبوَد الهي جز خدا

عالم به حسین نازد و مولا به رقیه

شد دلخوشی حضرت زهرا به رقیه

گر کار گره خورد بگویید به تسبیح

لا حــول و لا قـــوه بالله به رقیــه

مرغ دلم عاشق هوای رقیه است

عالم امکان همه برای رقیه است 

عرش ، قلم ، لوح ، همه ارض و سماوات 

شمس، قمر، نور، مبتلای رقیه است 

ای پاک تر از اشکِ زلالِ مهتاب

در بحرِ ولا گوهرِ ناب و کمیاب

دل گشته دخیلِ چادرِ خاکی تو

یا سیِّدتی رُقیّه بِنــتُ الاربــاب