آمده طفــل حســین تا در جهان کاری کند

عشق خود بر خشکزار هر دلی جاری کند

آمده اصغـــر که با قنداقـــه و خــون گلو

در جهـــاد کربلا ، بابای خود یاری کند

اصغر مگو! افسار جهان در میل اوست

آری تمــــام معـــارف در ذیـــل اوست

اصغر مگو که او جهان زیر و رو کند

طفل است ولی همه عالم طفیل اوست

سر زده از آسمــان نور جمــال اصغر

اوکه هست سربازی از آل و تبار حیدر

می زند خنـده ربـابه به رخ ماه علی 

اختر وشمس برد رشک بروی اصغر

مژده, اصغـــر آمــده پور رباب 

می درخشد روی او چون آفتاب

هست شفیع شیعه در روز حساب 

او که گشت از نسل آل بوتراب

شد مـــتولد علـــی نــــور دل فاطمه 

ابن ربـــاب است و او نبیـــره فاطمه

حال که زهرا نشد به عمر مادربزرگ

علی اصغــــر شــــده ندیده ی فاطمه

حــــرف دل آب را کجـــا می زد مشک

ســرتا ســر کــربلا صــدا می زد مشک

تیـــری آمـــد به قلــــب عبــــاس نشست

چون طفل رباب دست و پا می زد مشک

پیر همـه ـبود اگرچه او کودک بود
صــبرش ز غریبــی پدر انــدک بود
می کرد به نی اشاره می گفت رباب
ای کـاش سر نیزه کمی کوچک بود

آفاق منـــور شـــده از طلعـــت ماهی

ماهی که اصیل است و برازنده شاهی

این زاده لیـــلاست، بود مظهـر توحید

ثـــانیِّ محـــمد بود ایــن نــــور الهی

این ســرو قد بــاغ جنـان است، مهِ افلاک

 این جان حسین است و نبی، لؤلو لولاک

این دلبـــر زهــــرا بود و زاده لیـــلاست

دارد ز محمــد نسب و منطــق و ادراک

خورشیـــد دل‌آرای حسین، ثانی احمد

باشد علی‌ اکبـــر، گل فرخنده سرمد

هم‌نــام علی بـــاشد و بــر فاطمه دلبر

این مظهر حق باشد و گل بانگ محمد

فرزانه حق، مهر جهان، بحر ولایت 

آمد به جهان آیت حق، کان کرامت

آفاق معطر شده از عارض ماهش

مولود حسین آمده، اکبر، مهِ عصمت

زاده لیلا بُــوَد ثانی ختــــم الانبیــــاء مهر

عالم‌تاب باشد، چـــون علـــی و مــرتضی

او اصالت داشت از بابش حسین بن علی

خواند نامش را علــی‌ اکبر، شهـــید کربلا

اکبر که گل حمیده فاطمه است

نور دل نور دیده فاطمه است

هر چند که از گلشن لیلا باشد

او لاله پروریده فاطمه است 

دنیـــا اگــر چــه مثــل پیمبر نداشته

قطعـــاً نبی مثــال تو همسر نداشته

دادی تمام ثروت خود را به راه دین

دیـــن خــدا شبیــه تو یاور نداشته

مُحمّـــد را نـــكو همســر خدیجه

عزیـــز قلـــب پیغمبـــر خدیجه‏

یقین باشد، پس از زهرا و زینب

بود از هر زنـى برتر، خدیجه‏