این جمعه هم از دیدن رویت خبری نیست
دیگر نفســــم هم، نفسِ معتبری نیست
رد می شود این جمعـــه و تا لحظه آخر
از آمدن سبــــز تو امــــا اثری نیست

غروب جمعه قلب من دوباره بی قرار شد
تمام صحن دل پر از نسیم انتظار شد
قسمت من نمی شود دیدن روی ماه تو؟
همیشه پرسش من از خدای روزگار شد

آنقــدر لايقي که غزلهام خواستند

عاشق شوند دور تو گردند جمعه ها

مي آيي و براي تو مي گويم آخرش

با من عزيز بي تو چه کردند جمعه ها!

از کودکيــم کــل وجـودم به خاطرت

با زنــدگيم گـــرم نبــردند جمعه ها

بايد که من  گلايه کنم بي تو از زمان

از روزهاي هفته؛ که طردند جمعه ها

غمگين، گرفته، ابري و زردند جمعه ها

جغرافياي ســاکت و سردند جمعه ها

در انتظــار آمدنـــت لحظه لحظه هام

بغض اند جمعه ها، پُر دردند جمعه ها

هزاران جمعه رسید , نگار ما نرسید

هنــوز وعده ی دیدار یار ما نرسید

نوای قلب و دل بی قرار ما این است

دوایِ دلِ بی قــــرارِ مـــــا نرسید

آخرین جمعه سال است بیا آقاجان

حالمان رو به زوال است بیا آقاجان

من غزلهای به یاد تو فراوان دارم

که پر از درد و ملال است بیا آقاجان

آخرین جمعه سال هم به آخر رسید

آقایمان عبای غریبی به سر کشید

گفتم ز بی لیاقتی ماست غربتت

چشمی به هم گذاشت آهی ز دل کشید

من هم خجل ز کرده خویش مانده ام

مرغ دلم به جمعه ی سال دگر پرید

این جمعه جان حضرت زهرا ظهور کن

قلب غمین منتظران پر سرور کن

با یک تـوسلی به در خـانه ی خدا

از جــاده ی ظهــور بیـا و عبور کن

غـــروب جمعه رسیده است و باز تنهایی 

غـــروب این همـه غربت چـرا نمی آیی؟!

زمین به دور سرم چرخ می زند پس کی 

تمام می شود این روزهای یلدایی . . . ؟