امشب جهان به عطر ولایت معطر است

زیرا شب ولادت دخت جعفر است

دل ها همه گشت روشن ز ولادت او

جان همه عالم به فدای رخ انور او

آیتی از خداست معصومه

لطف بی انتهاست معصومه

در توسل به عترت و قرآن

باب حاجات ماست معصومه

دستی سوی معصومه طٰه نیامد

پیش نگاهش خیزران بالا نیامد

تا کاخ بِالاجبار و با دعوا نیامد

پای پیــاده یک قدم حتی نیامد

تا کــــه دل را آه سینــه راهی قم می کند

با نگاهی بر ضریحت دست و پا گم می کند

آه چــــون از دل برآید کــــار آتش می کند

بی محابا رخنه ایی در جان هیزم می کند

در تماشای جلال تو ادب باید داشت

ناله ای بدرقه راه طلب باید داشت

در خور منزلت و شأن تو ذیقعده نیست

جشن میلاد تو در ماه رجب باید داشت

خاتون شهر آينه هايي بزرگوار 

زهراي شهر يثرب مايي بزرگوار

چشم ملک نديده دمي سايه ي تو را

ناموس بارگاه خدايي بزرگوار

خاک این شهر به چشمان تو عادت دارد

خــوش بحــــال نفس قـــم که لیاقت دارد

چــون تو یک روز از این کوچه گذشتی

عمری زندگی در دل این شهر سعادت دارد

دست مرا گرفت وبه دست قلم گذاشت

حسی که باز پای مرا درحرم گذاشت

حسی که اشکوار به چشمم قدم گذاشت

تا ((اشفعی لنا))به لبم دم به دم گذاشت

هوای دیدن خورشید درسرم افتاد

که ناگهان به دلم جذبه ی حرم افتاد

کسی میان دلم ((اشفعی لنا ))میخواند

کسی که خاک ترین بودو از طلا میخواند

ای عاشقان بشارت غمها دگر سرآمد

میلاد دخت پاک موسی بن جعـفر آمد

عـرض حاجت به دخــت موسی کن

هــرچــه خـــواهی ازو تمنـــا کن