یارب چه قشنگ است و چه زیبا حرم قم

چون جنت اعلا حرم محترم قم

بانوی جنان امت رضا دختر موسی 

دردانه زهرا و ملائک حرم قم 

وقتی کنار صحن کریمه و در قمم

کنج نگاه کریمه تو من، غرق تلاطمم

من در پی نشانی از الطاف مادری

احساس می کنم که به دریای تو گُمَم

ذیقعده شد وبهار ایران آمد

در مشهد و قم دو گنج پنهان آمد

در روز بکم گریمه ال رسول

در یاز دهم شاه خراسان آمد

سرزمین قم غم از دل می‌برد

پاکی آن از همه دل می برد

هر که عزم شهر پاکی می کند

با وضو خود را به منزل می بر

زینب شاه خراسانی/ دختر ماه فروزانی

مظهر جود و سخا هستی/ جلوه ی نور خدا هستی

آمده ام که بگم بانو / زائر صحن توأم بانو

شافع روز جزایم باش / مانع جرم و خطایم باش

وای از آن خانه که بی روی برادر باشد

غصه اش بی پدرت، چند برابر باشد

 رفته باشد و تو دستت نرسد بر دستش

در همه حال فقط، چشم تو بر در باشد

من که از حال خودم خوب خبر دارم عشق

صبرِ دل، سخت، محالست فراتر باشد

من غریبم وَ مگر می شودآیا چیزی

سهم تو کمتر از این حسِبرابر باشد

مردِ بی روی تو بودن نه... نبودم هرگز

باید این حال من از عشق فراتر باشد

ما ریزه خوار سفره احسان سرمدیم

از امت رسول و محبان حیدریم

مدح و ثنای آل محمد شعار ماست

دلبستگان دختر موسی بن جعفریم

من عاصی گناه آلوده

ننشستم به دری بیهوده

چون که این در،در حاجات بود

صاحبش عمه سادات بود

موریم ، به پیشگاه شاه آمده ایم 

غربت زده ایم و به پناه آمده ایم 

یا فاطمه ما به عشق احسان شما

با دست تهی این همه راه آمده ایم

تو زینب رضایی

تو دختر صالحی

اَجر زیارت تو

شده بهشت جاوید

در شب رحلت تو

می آیند زائران تو

از همه جای ایران

فقط به خاطر تو