در ماه رجب نور خـدا می تابد

از روی علـی نور خــدا میتابد

در خانه حق حقیقتی شد نهان

پرورده دست حق علی می آید

دل را ز علـــی اگـــر بگیــــرم چه کنم

بی مهـــر علــی اگــر بمیـــرم چه کنـم

فردا که کسی را به کسی کاری نیست

دامــــان علی اگـــر نگیــــرم چه کنم

من به این لهجه‌ لوتی‌ گَری عادت دارم

چـاکرم ، نـوکرتم ، خیلـی ارادت دارم

بی  تو باید بزنم شـــاهرَگم را ، حیــدر 

من ارادت به تو از قبل ِ ولادت دارم

هـرگز فــریب حــیلۀ مردم نمیخورم

من در بهشت عشق تو گندم نمیخورم

دانشجوی جنونم و استاد من عــلیست

من پای بحث عشق عــلی جُم نمیخورم

هركه را خواهَند در حِشمَت سُليمانَش كُنَند ...

بايد اوَل خاكِ پاىِ شاهِ مَردانَش كُنَند...
 

چون ذوالفقار فَخر ِ بِلاسیف میکند

فخرش کنار ، خدمت ِ این طِیف میکند

بگذار عامیانه بگویم کلام ِ خویش

زهرا به وقت ِ جنگ ِ علی ، کِیف میکند

«یا علی» گفته عشق در آغاز ، تا که این‌قدر ماندگار شده
هر کسی با ابوتراب نرفت ، به هوا رفته و غبار شده
کعبه برخاست احترام کند ، لب گشوده‌ ست تا سلام کند 
او هم از سینه چاکی‌ش پیداست ، که به عشق نجف دچار شده

آیات محکمــــات خدا مدح حیدر است
ذکر لب پـیمبـــر ما مـــدح حیدر است
هر روز ما به مدح علی می شود شروع
هوهوی صبح باد صبا مدح حیدر است

شیعــه با عشـــق علی همواره عزت داشته
با ولای مرتضـــی رمـــز هدایــت داشته
هرکسی که شیعه مولاست خورده شیر پاک
خوش به حالش از همان اول سعادت داشته

هنگام ظهر وقــت اذان نمــاز بود
درهاى آسمان به روى خلق باز بود
ارواح مؤمنین همه در سجده حضور
این روح كعبه بود كه روى جهاز بود