بای نامت به همه کلّ جهان می ارزد

آی نامت به ایادی زمان می ارزد

قاف آن قلّه ی قاف همه ی دانش هاست

رای آن: رأس حسین است، همان می ارزد

امشب گل گلزار سجاد آمده

با آن همه ملائک به دنیا آمده

نام پدرش سجاد بود اما ولی

او علم علوم باقر است که آمده

خدا از آسمان نور می ریزد 

حسن شده بابا بزرگ در امشب 

حسبن شده می خنند بروی نوه اش 

خلاصه بهترین روز خداست 

که گل می بارد از آسمان

ما همه دلدادگانِ رهنمایی ماهریم

عاشقانِ سینه چاک آفتابی طاهریم

با عنایاتِ خدا و کوری آلِ سعود ...

بانیان صحنِ زیبایِ امامِ باقریم

علم و کمال و حکمت و توحید جان گرفت

از نطق جان فزای تو یا باقرالعلوم

یک لحظه وا کند گره از کار عالمی

دست گره گشای تو یا باقرالعلوم

دردا که صبح و شام هشام از ره ستم

کوشید بر جفای تو یا باقرالعلوم

دردا که شد نهان به دل خاک در بقیع

روی خدانمای تو یا باقرالعلوم

یا باقر از فرط غمت افسرده گشتیم

از غصه جانسوز تو پژمرده گشتیم

هر شیعه در دل حجله داغ تو بسته

سنگینى داغت دل ما را شکسته

راحت شدی ز جور و جفای هشام دون

آن دم که گشت عمر تو را ز زهر کین تمام

داریم حاجتی که ز لطف و عنایتی

بر قبر بی چراغ تو کنیم یک سلام

گریند در عزای تو پیوسته مرد و زن

سوزند از برای تو هر روز خاص و عام

گاهی به دشت کرب و بلا بوده ای اسیر

گاهی به کوفه بر تو شد ظلم، گه به شام

پنجمین حجّت و هفتم معصوم
بابى اَنْتَ که گشتى مسموم
اى فداى حق و قربانى دین!
کرده یک عمر نگهبانى دین!

ای دوّمین محمد و ای پنجمین امام

از خلق و از خدای تعالی تو را سلام

چشم و چراغ فاطمه خورشید هفت نور

روح و روان احمد و فرزنـد چـار امــام