پسرم دست خودت نیست اگر تنهایی
این جماعت همه از اسم "علی"بیزارند

از کینه "علی"، همه آتش گرفته اند
اما به چشمهای تو میرفت دودشان

زدستم‌ مي‌ روي‌ اما صدايم‌ در نمي‌آيد

دلم‌ ميسوزد و كاري‌ ز دستم‌ بر نمي‌آيد

سرم‌ را مي‌گذارم‌ رويِ‌ كِتف‌ِ خواهرم‌ زينب‌

الا اي‌ محرم‌ دردم‌ چرا اكبر نمي‌آيد

❖﷽❖
" رباب " است و خروش و خستہ حالے

بہ دامن اشڪ و جاے طـــفل، خالے

اگــر گهــواره را پس داده بودنـــد

دلــش خوش بود ،با طــــفل خیالے

به دل ها دلبری دیگر دمیده

ز دامانِ رباب اصغر رسیده

 نه اصغر، اکبری زیباتر آمد

ز گل ها غنچه ای رعناتر آمد

دو چشم فاطمه روشن شد امشب

دوباره یا علی آمد به هر لب

 رباب آید به دستش غنچه ای ناز

پرستویی که دارد شوق پرواز

ای دار و ندارِ عشق، یاد تو بهار عشق

بی نام تو کار عشق، افتد چه به رسوایی

 ای طفل رباب، اصغر! آرام ِدلِ مادر

آیا شود ای دلبر، رخ بر همه بگشایی؟

دمیده نور تو از مشرقِ دل

به جان ها گشته ای خورشیدِ کامل

 به چشمان پدر نورِ دو عینی

علی جان روح و ریحان حسینی

آمده طفــل حســین تا در جهان کاری کند

عشق خود بر خشکزار هر دلی جاری کند

آمده اصغـــر که با قنداقـــه و خــون گلو

در جهـــاد کربلا ، بابای خود یاری کند

اصغر مگو! افسار جهان در میل اوست

آری تمــــام معـــارف در ذیـــل اوست

اصغر مگو که او جهان زیر و رو کند

طفل است ولی همه عالم طفیل اوست

سر زده از آسمــان نور جمــال اصغر

اوکه هست سربازی از آل و تبار حیدر

می زند خنـده ربـابه به رخ ماه علی 

اختر وشمس برد رشک بروی اصغر