تو هستی بانوی دو عالم 

مادر محمد مصطفی تو هستی 

چشم علی تویی ای فاطمه  

شهید هجده ساله تویی ای فاطمه

ای نخل بلند بردباری زهرا

ای اشک غمت ز دیده جاری زهرا

فردا که کارها به دست تو بُوَد

ما را به کسی وانگذاری زهرا!!

یا علی رفتم بقیع اما چه سود

هرچه گشتم فاطمه آنجا نبود

یاعلی قبر پرستویت کجاست

آن گل صد برگ خوشبویت کجاست

من مست می ساقی صهبا هستم

من عاشق بچه های زهرا هستم

چون لایق نوکری ندیدم خود را

من نوکر نوکران زهرا هستم 

 فاطمیه راز سر به مهر فاطمه است

فاطمیه غصه نبودت مزار فاطمه است

سال ها میگذر از دفن فاطمه

اما هنوز هم در مدینه غریبه است

چه شب ها که به یادت گریه کردم

زشام تا به سحر ناله کردم

زسوز دل کردم گریه برایت

مسمار در را از خجالت آب کردم

فاطمیه غروب فاطمه و غربت علی است

فاطمیه نفس های به شمارش افتاده علیست

هرچه گفتند و شنیدم نمی از دریا بود

چه بگویم ز مدحت که مداحت علیست

گل بود و سوخت برگ هایش

همچو شمع سوخت علی در نگاهش

علی با دسته بسته سر به زیر داشت

فرو بر سینه رفت مسمار داغش

شکسته شد آیینه ی آل پیمبر

بژمرده شد یاس علی ، یاور حیدر

خلق جهان تا به ابد در عزای او

می سوزد ز داغ او ، عالم شیعه

ما از غم هجر فاطمه گریانیم

بشکسته دل از فراق او نالانیم

ای وای کزین داغ جگر سوز و گداز

اندر همه عمر یکه و حیرانیم