امشب به یاد کربلا ماتم گرفته ایم...... 

امشب میان روضه ها آتش گرفته ایم..... 

سلام علی ساکن کربلا

دگر از دوری تو  پاک  شدم  دیوانه 

آب ونانم شده عکس حرمت،باور کن

اربعین یا عرفه یا که  محرم ، آقا!

جان ارباب! یکی قسمت این نوکرکن

زینب چو جسم پاک برادر نظاره کرد

کرد این خطاب و پیرهن صبر پاره کرد

ای تشنه لب به سوی که بعد از تو رو کنم؟

جویم که را که درد دل خود به او کنم؟

چند وقتی می شود لحظه شماری می کنم

سی ؛ هشت ؛ نود و پنج به موعد برسد

تا در این روز پیاده برسم کرب و بلا

حضرت شاه نگاهی؛ که براتی برسد

چای روضه قلب عاشق را هوایی میکند

یاد بی آبی دلم را نینوایی میکند

غالبا در روضه ی ارباب مشهد میدهند

اکثرا ما را رضا کرب و بلایی میکند

سال ها گفتیم ما از کربلا

از شهید عشق و میدان بلا

از غمش بر سینه و بر سر زدیم

بوسه بر گهواره اصغر زدیم

باز هم گفتیم : مظلوما حسین

بی کس و بی بال و پر ؛ تنها حسین

در پس ضربه های خنجر شمر
پیکرش تیغ می کشد ... نبُرید
روی تلّ ... در کنار عمّه ی خویش
دختری جیغ می کشد ... نبرید

 بعد از این که تن تو را بین ِ ...
خاک گودال زیر و رو کردند
خیمه های تو را وجب به وجب
دشمنان تو جستجو کردند

ما مصیبت زده ی کرب و بلاییم حسین

بال و پر سوخته ی آل عباییم حسین

بسکه خون دل از این دیده ز غمهای تو رفت

همنشین لب دریای بکاییم حسین