دستم به دامانت در این آغاز فصل سرد

آخر سکـــوت تو غزل را می کشد برگرد

آوار غـــم بر شـــانه های شهـــر را بنگر

شعری بخوان آرامشی پیدا کند این درد

بر در دوست به امید پناه آمده ایم

همره خیل غم و حسرت و آه آمده ایم

چو ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان

لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ایم

زخاک توس می جهد, ستارگان به آسمان

شمس همیشه در طلوع, مهر کران خاوران

سجده گه اهل فلک, بوسگه حور و ملک

بارگه قدس رضا, منشا فیض عرشیان

این زمزمه در عرش برین است امشب

پیدایش نور شمس دین است امشب

مژده به حضرات محمد و علی و زهرا

میـلاد امــام هشتمیـن است امشب

تو را با نــام آهو می شناسند

رضای حضرت هو می شناسند

تمـــام رئیــت مُــلک عظیمت

بنام شاه خوشرو می شناسند

کسی قدم به حرم بی مدد نخواهد زد

بدون واسطه دم از احد نخواهد زد

گدای کوی رضا شو که آن امام رئوف

به سینه احدی دست رد نخواهد زد

سلطانــی و مــا رئیت مُلک تو رضــاییم

همواره در این سلطنتت جمله گداییم

کی تحفه شاهانه به پابوس تو گیریم

مــا منتظـــر تذکره ی کــرب و بلاییم

مــا در ره ثــامن الحجج می میریم

از طــوس سراغ کــربلا می گیریم

امروز چو چشمه های سرخ اشکیم

فــردا به رکــاب منقـــم تکبیریم

اون کسی که منو اینجا کشیده، امام رضاست

منو با عشق حسینش خریده، امام رضاست

اون کسی که زائرا، تا که می رن به پابوسش

می خره تمومشون رو ندیده، امام رضاست

دلم می خواد آقا جون، مشهدتُ ببینم

با زائرات ‌کنـــار سقــاخـــونت بشینم

سقاخونت آقاجون، بیاد مشک سقاست

اونجــا فقط برای شادی قلب زهراست

مجبور شدم به هر کسی رو بزنم

در محضــر هر غریبه زانــو بزنم

تحقیر شدم ، چون فراموشم شد

یک ســر به ضــامن آهــو بـزنم

خوش آمدی رضا جان جانم فدا نمایم

تبریک من پذیــری باشد همین دوایم

از جان ترا بخوانم خوشبو شود دهانم

لطفی نما رضا جان تا من به کعبه آیم

مگذار مرا دراین هیاهو، آقا

تنها و غریب و سربه زانو آقا

ای کاش ضمانت دلم را بکنی

تکــرار قشنــگ بچه آهو آقا

ز رحمت به موسى بن جعفر خدا

گران هدیه اى را عطا مى کند

به نجمه عطا کرده حق آیتى

که حق را ز باطل جدا مى کند

قدم زد على بن موسى به عالم

که عالم بر او اقتدا مى کند

حق ، معــرفت به هــر نگــاهم داده

در حلقه ی عشق خویش راهم داده

اینها همه علتش فقط یک چیز است

ایرانی ام و امام رضـا پناهـم داده