باز آدینه شد و غنچه و به بستان رفته
مهدی فاطمه از مکّه به کنعان رفته
شایدم از سرِ دلتنگی و تنهاییِ خود...
کربلا ، یا به نجف ، یا به خراسان رفته

مهران ساغری

دم به دم نغمه یِ جانسوزِ دعا می آید
باز از علقمه.. فریادِ اخا می آید
جمعِ سادات ببخشند که در کرب و بلا
چه بلاها... به سرِ آلِ عبا می آید

مهران ساغری

عالم صدف است و فاطمه گوهر او

گیتی عرض است و این گوهر جوهر او

بر فخر و مباهتش همین بس که ز خلق

احمد پدر است و مرتضی شوهر او

ای آفتاب منجی بشر بیا

ای مهر تو در دل ها بیا

دلم تنگست برای آمدنت

دلم تنگست برای حضور سبزت

پس با آمدن پر مهرت

مرهمی باش برای دل عاشقانت

شیعه از هجرِ رُخت  جامِ بلا می نوشد
خرّم آن سینه که در وصلِ شما می کوشد
بار الها ..همه یِ عمر سلامت دارش
کوثری را که از ان آبِ بقا می جوشد

مهران ساغری

پنجره دلمو رو به تو وا کردم 

با دل شکسته یا رضا رضا کردم 

ارزومه منو امسال بطلبی اقا جون 

واسه ایوون طلات دلم شده چه بی امون 

از عرش ظهور عدل و داد آمده است

در ماه رجب لطف  زیاد آمده است 

گوییم به آقای خراسان تبریک

امید دل شیعه جواد آمده است 

ترسم این است که در محکمه گویم :
شده ام مست حسین (ع)
قاضی ام حکم دهد؛ حد بزنید
مشرب کوفی دارد ...!

عشق آمد و دامنی پر از گلشن شد
آیات خدا ؛ بنای باریدن شد
تا کعبه شکافت؛ عالمی یکباره
از نور ولادت "علی" (ع) روشن شد !

مانند گدایی که شده طالب همیان
با پای پیاده شده ام سمت خراسان
درویشم و تو حضرت شمسی که طلوعت
سرمنشأ عشقی شده در کشور ایران !

سی روز صیام رفت و تغییر نشد
اهریمن باطنی ، به زنجیر نشد

عید آمد و آدمی سر سفره ی حق
بی معرفتی کرد و "نمک گیر" نشد !!

وقتی که شروع عاشقی با زهراست
"نوروز" بدون کوثری بی معناست !

با آمدن فاطمه(س) ، مَهدی (ع) فرمود:
"سالی که نکوست از بهارش پیداست"

تنها اعتبار ایران توی شهر مشهده 

توی خوبی و نجابت مثل جدش احمده 

قربون صحن و سرای حرمت امام رضا 

من گدای یه نگاتم به دلم بده شفا 

چون نامه عمل مرا پیچیدند

بردند و به میزان عمل سنجیدند

بیش از همه کس گناه ما بود ولی

ما را به محبت علی بن ابیطالب بخشیدند

ای نور و نور و شور و سرور عالم بقا

ای جلوه و ظاهر و باطن تمام انبیا

ای عالم حق و معنا به دست تو بنا

قبل از ظهورت بر سر راه این گدا بیا