نادانم و علم یادم بدهید

مشتی حسنه توشه و زادم بدهید

مولای من ای امام کاظم آقا

یک تذکره ی باب مرادم بدهید

دلم بسته پرچم حسینم

مدیون محرم حسینم

از وقتی که هیئتی شدم من

آدم شدم آدم حسینم

سودا زده طره جانانه امامشب

زنجیر بیارید که دیوانه ام امشب

بين الحرمين جنة في عرض بود

بين الحرمين عرش بر اين عرض بود

بين حرمين حسين (ع)و عباس(ع)

مدح حسين عشق در اين عرش بود

گر نگویند کافرهستم مردمان این جهان

فاش گویم که خدای المثنی حیدر است

میخ در بس که غریبانه سخن می گوید

قصه مادر خونین بدنم می جوید

نو گل باغ نبی زاده ی زهرا حسن است 

اختر چرخ ولا مونس جانها حسن است

دومین ماه درخشنده به گلزار ولا

شادی کوثر دین زینت بابا حسن است

جهان را ماتم عظماست امشب     عزای دختر موساست امشب      نه تنها شهر قم ماتم گرفته      زمین و آسمان را غم گرفته  

تلیدن عباس دیور قورخما آماندور گوزلیم سسلنور عباس عموجان تیغه میلتدی الیم

رقیه نازلی صورتین قویما دیواره.

کرب وبَلا چوللَّرینه باخما آواره.

یک تکه ازبهشت در اغوش مشهد است...اینجا بهشت شهر مشهد است...اینجا برای عشق شوروعی مجدد است.

لعنت به لحظه لحظه ی دنیای بی علی-لعنت به سر خوشی دو دنیای بی علی   لعنت به مسجدی که اذانش علی نداشت هم بر امام وجمع و به قرآن بی علی

روئی که به خاک درگهت نیست سیاه

نایی که نوایت نشد خستهٔ آه

بر دار شود سری که بر پای تونیست

یا فاطمه اشفعی لنا عندالله

اندر صدف قم گهری بی همتا است

این در یتیم نورچشمان رضاست

می خواست گلی بچیند ازباغ وصال

هیهات که وعدهٔ وصالش فرداست

ماالفت دیرینه به این در داریم               انسی به سلاله پیمبر داریم

خواهان کرامتیم ازدرگه عشق                کی دست ز دامان رقیهبرداریم