یا رقیه جانم... 

پایش ز دست آبله آزار می کشد 
   از احتیاط دست به دیوار می کشد 

در گوشه ی خرابه کنار فرشته ها 
   با ناخنی شکسته ز پا خار می کشد

بابا خودت گفتی شبیه مادرم باش

من مثل زهـرا مــادرت آزار دیدم

یک لحظه یادم رفت اسم من رقیه است

سیلی که خوردم عمه را هم تار دیدم

شهادت حضرت رقیه بنت الحسین علیه السلام
تسلیت

❤️❤️

زندگی بی تو در این قافله سخت است پدر

گذر عمر در این مرحله سخت است پدر

دخترت تشنه ی اشک است ولی باور کن

گریه کردن وسط هلهله سخت است پدر.

هَرگِز نَرَود زِ سينہ مان يـادِ " رقیه  "

ضَربُ المَثل مهربانی و آه " رقیه " 

هر ڪس بہ كَسے خـوش است در زندِگے اَش

ما هَم بہ " رقیه " خوشيـم و کرم "رقیه"

❤️❤️

در سوگ حسن جهان سیه می پوشد

در سینه، دل از داغ حسن می جوشد

از سوز و ماتم دومین امام معصوم

هر شیعه ز درد، جام غم می نوشد

بس که پر بود دلش از غم و رنج و محن

طشت خون هم جگرش سوزد از داغ حسن

همه در غربت آن نور دو عین گریه کنید

 باید از داغ حسن مثل حسین گریه کنید 

جگر صبر کباب بود از صبر حسن

 گریه ممنوع بود بر سر قبر حسن

نه فقط شعله داغش زده آتش به دلم  

قبر بی شمع و چراغش زده آتش به دلم

ای اهل مدینه فتنه بنیان مکنید  

 بر آل علی این همه عصیان مکنید

گر لاله نریزید به تابوت حسن  

شرمی ز رسول، تیر باران نکنید

روزی که شرار ظلم افروخته شد

یک بار دگر حاصل دین سوخته شد

از بعد شهادتش حسن را از تیر  

 تابوت و تن و کفن به هم دوخته شد

مدینه مات از داغ حسن بود  

طشتی پر از خون باغ حسن بود

از پاره های دل، غم او را بخوانید  

 وز صلح او تفسیر عاشورا بخوانید

من جگر پاره زهرایم و پاره جگرم

 همه را یارم و خود از همه مظلوم‌ترم

خانـه‌ام قتلگـه و یـار ستمگر قاتل  

 سوخته از شرر زهر، ز پا تا به سرم

سایه ی دستی میان قاب چشمان ترش

چادر خاکی زهرا بالش زیر سرش

رنگ خون پاشیده بر آیینه ی احساس او

لکه های سرخ روی گوشوار مادرش

عالم امروز پر از ماتم و رنج و محن است

گرد غم بر سر هر محفل و هر انجمن است

این چه شور است که بر پا شده در ارض و سماء

این چه سوز است که در سینه هر مرد و زن است

ای شررهای غمت گشته شمع حرمت

 دشمنت هــم نبــود ناامیـد از کرمت

تـو جگـر پـاره زهرایی و پاره جگری

 بعد زهـرا و علی از همه مظلوم‌ تری

باز هم موسم پرپر شدن گل آمد

باز هم فصل فراق گل و بلبل آمد

آسمان دل ما ابرى و بارانى شد

دیده را موسم اشک و گهرافشانى شد