فیض جبرییل دم به دم می دهد به دل صفا

در غدیر خم بشنوید از زبان مصطفی

نغمة محمدی رسد به گوش ما

مدح مرتضی علی بود سروش ما

عید است و غــدیرش ، علی والا است ، علی

دل تشنه عـــــدل است و او دریاست ، علی

جشن است و مبارک ، علی گشته است ، ولی

دنیا همـــه را شادی که مـــــولا است ، علی

پیک خدا شد هم سخن با رسول الله

بلغ ما انزل الیک یا رسول الله

عید غدیر است امر خطیر است

احمد بشیر است حیدر امیر است

دخیلِ بندِ خیمه ی عزیزِ آل کوثرم

شفا بده مریض را تو ای شفای عرفه

قسم به جد اطهرت ، قسم به اشک مادرت

به هر نفس بخوانمت ، به نغمه های عرفه

رها نمی کنم تو را ، غریب دشتِ زمزمه

من و غروبِ قسم و تو و خدای عرفه

تنگ غروب و ساحلِ شور و نوای عرفه

شکسته کشتی دلم به ناله های عرفه

بر پرِ سجاده‌ی دل گره نشسته ، وا نما

ای گل سجاده نشین ، به یک دعای عرفه

به روی خاک بسته ام تیمم نیایشی

تو را قسم اشارتی بر این گدای عرفه

راز این داغ نه در سجده‌ی طولانی ماست

بوسه اوست که چون مُهر به پیشانی ماست

شادمانیم که در سنگدلی چون دیوار

باز هم پنجره ای در دل سیمانی ماست

اینک مواقف عـرفات است بنگــرش

طولش چو عرض جنت و صد عرش اکبرش

جبریل خاطب عرفات است روز حجّ

از صبح تیغ و از جبل الرحمه منبرش 

ای امیر عرفه ، بی تو صفا نیست که نیست

بی تو در آن عرفه عشق و وفا نیست که نیست

ای امیرعرفه ، یوسف زهرا ، مهدی فاطمه

حاجتی غیر ظهورت به خدا نیست که نیست

حاجیان گرم دعا و زائر اصلی برفت

رفته سمت کربلای پر بلا امشب حسین

اگر باشد گناه عالمینم

چه غم دارم که غمخوار حسینم

خوشا دل سپردن به عشق خدایی

ز قید هوس های دنیا رهایی

خوشا ، از گناهان همه توبه کردن

به درگاه حق، نیمه شب، چهر سایی

خوشا بر فراز جهان پر گشودن

گذشتن ز خودبینی و خود نمایی

علم و کمال و حکمت و توحید جان گرفت

از نطق جان فزای تو یا باقرالعلوم

یک لحظه وا کند گره از کار عالمی

دست گره گشای تو یا باقرالعلوم

دردا که صبح و شام هشام از ره ستم

کوشید بر جفای تو یا باقرالعلوم

دردا که شد نهان به دل خاک در بقیع

روی خدانمای تو یا باقرالعلوم

یا باقر از فرط غمت افسرده گشتیم

از غصه جانسوز تو پژمرده گشتیم

هر شیعه در دل حجله داغ تو بسته

سنگینى داغت دل ما را شکسته

راحت شدی ز جور و جفای هشام دون

آن دم که گشت عمر تو را ز زهر کین تمام

داریم حاجتی که ز لطف و عنایتی

بر قبر بی چراغ تو کنیم یک سلام

گریند در عزای تو پیوسته مرد و زن

سوزند از برای تو هر روز خاص و عام

گاهی به دشت کرب و بلا بوده ای اسیر

گاهی به کوفه بر تو شد ظلم، گه به شام

پنجمین حجّت و هفتم معصوم
بابى اَنْتَ که گشتى مسموم
اى فداى حق و قربانى دین!
کرده یک عمر نگهبانى دین!