امشب مسیر کرببلا در تلاطم است

از بس فرشته آمد گلدسته ها گم است

زهرا رسیده و روز قیامت به پا شده

شب های جمعه راه حرم پر تراکم است

دوری از شارع بین الحرمین یک درد است

و فراق سحر کرب و بلایت سخت است

حرمت؟ این دل من؟ کار خدا یا قسمت؟

و در این غائله تشخیص مقصر سخت است

زینب چو جسم پاک برادر نظاره کرد

کرد این خطاب و پیرهن صبر پاره کرد

ای تشنه لب به سوی که بعد از تو رو کنم؟

جویم که را که درد دل خود به او کنم؟

مثل موجی که به روی آب بازی می کند

نام نیکت در دل من سرفرازی می کند

ذکر اسمت می شود مشکل گشای درد ها

گفتن یک یا حسین ؛ صد چاره سازی می کند

بیچاره تر از کل گدایان جهانم

جایی که توسل به تو ارباب ندارم

از ماجرای گریه ی آدم مشخص است

راهی برای توبه ی ما هم گذاشته

عشق حسین موهبتی کبریایی است

ماندم چه منتی سر عالم گذاشته

شب جمعه شده و روضه مرا ریخت بهم

فاطمه امد و کرب و بلا ریخت بهم

واژه ای نظم جهان را به تلاطم انداخت

مادرش گفت بنی همه جا ریخت بهم

رو به قبله می شوم با دیدن عکس حرم

کربلایی کن مرا با جان من بازی نکن

رو به قبله می نشینم خسته با حالی عجیب

از ته دل مینویسم انت فی قلبی حسین (ع)

نامت شروع مبحث زیبای عاشقی ست

حا سین و یا و نون الفبای عاشقی ست

هر کس که عاشق شده فهمیده ست که

تنها فقط حسین ؛ معنای عاشقی ست

من و خورشید نشستیم و توافق کردیم

صبح را با طپش قلب تو آغاز کنیم

(روزتان منور به نور مهدی فاطمه)

چند وقتی می شود لحظه شماری می کنم

سی ؛ هشت ؛ نود و پنج به موعد برسد

تا در این روز پیاده برسم کرب و بلا

حضرت شاه نگاهی؛ که براتی برسد

یک آرزوی خوب برایت دارم

چشمت به حرم همیشه ان شاء الله

چای روضه قلب عاشق را هوایی میکند

یاد بی آبی دلم را نینوایی میکند

غالبا در روضه ی ارباب مشهد میدهند

اکثرا ما را رضا کرب و بلایی میکند

هر چند دورم از تو ؛ عجیب است چون دلم

حس می کند نشسته کناری کنارتان

چیزی برای عرضه ندارم به ساحتت

آقا دل شکسته می آید به کنارتان؟

خبری آمده ؛ از جاده کسی می آید

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید

قصد عرض ادبی محضر جانان دارم

مورم اما طلب ملک سلیمان دارم

عطش آورده ام و آب حیاتم دادند

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند