سال ها گفتیم ما از کربلا

از شهید عشق و میدان بلا

از غمش بر سینه و بر سر زدیم

بوسه بر گهواره اصغر زدیم

باز هم گفتیم : مظلوما حسین

بی کس و بی بال و پر ؛ تنها حسین

کسی آرام می آید نگاهش خیس عرفان است

قدم هایش پر از معنا ؛ دلش از جنس باران است

کسی فانوس بر دستش ؛ بسان نور می آید

امید قلب ما روزی ز راه دور می آید

یک عمر تو زخم های ما را بستی

هر شب به سر ما تو کشیدی دستی

شعبان که به نیمه می رسد آقا جان

ما تازه به یادمان می آید هستی

نه شرم و حیا نه عار داریم از تو

اما گله بی شمار داریم از تو

ما منتظر تو نیستیم آقا جان

 تنها همه انتظار داریم از تو

یا این دل شکسته ما را صبور کن

یا لااقل به خاطر زینب ظهور کن

دیگر بتاب از افق مکه ؛ ماه من

این جاده های شب زده را غرق نور کن

فرمود رسول قادر لم یزلی

در شان وصی خویش با صوت جلی

افضل بود از طاعت کل ثقلین

یک ضربت روز خندق از دست علی

قسم به معنی لایمکن الفرار

از عشق که پر شده است

جهان از حسین سر تا سر

دلم هوای حرم کرده است ؛ میدانی

دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر

زیر باران صحن جمهوری

مادری بود که شفا می خواست

نوجوانی که خیس بود از اشک

مثل من از تو کربلا می خواست

هرزمان رنگ جفا را می دید

کوچه و کرب و بلا را می دید

خانه اش چونکه در آتش می سوخت

خیمه ی آل عبا را می دید 

جهل بشر از دانش تو كاسته شد

آئیـنه علــم از تـو پیراســه شد

از گلشن وحی بس كه گُل پاشیدی

گل زار علوم از تو آراسته شد

ای ششم پیشوای اهل ولا

خلق را رهبری به دین هدی

پای تا سر خدانمایی تو

هم ز سر تا بپای صدق و صفا

زهر منصور زد شرر به دلت

آب شد پیکرت ز زهر جفا

خواهی به حضور دوست لایق باشیم

باید که به راه عشــق عـاشق باشیم

با پیروی از راه امام جعفر صادق

ای شیعـه بیا مُحب صادق باشیـم

آموزگــار مکتــب اثنــی عشــر تویی

آیینه ی خدای، در این بحر و بر تویی

آن سروری که در عوض ناسزای خصم

پُر کرده کیسه اش همه در و گهر تویی

الا ای لاله ی خوشبـو، عــزیز آل پیغمبر

که بهر دین و قرآنت چنین گردیده ای پرپر

شده زین غم، گل خاتم، مدینه غرق در ماتم

صد لعنت به او که مسمومت نمود از زهر 

بار دیگر ظالمانه، خیل جلادان شبانه

با دو دست بسته بردند یک غریبی را ز خانه

بار دیگر دست گلچین در مدینه آتش افروخت

بار دیگر آشیانی در میان شعله ها سوخت

داغ یک دسته شقایق، بر دل خونین صادق

بار دیگر شد شکسته حرمت قرآن ناطق