مادرم بود کنیز و پدرم نوکر تو

خانه زادم ک شدم عبد علی اصغر تو 

الا ای نازنین ای ڪودڪ من

گلم را ڪرده پرپر تیغ و آهن

تمام داغ مادر این سه حرف است

عطش ، حلق و علی و تیر دشمن

اصغرکه به چهره از عطش رنگ نداشت
یارای سخن با من دلتنگ نداشت

یارب تو گواه باش که شش ماهه ی من 
شد کشته ی ظلم وبا کسی جنگ نداشت

.
نامت مقدس است ونشدتا نخوانمت
کوچک ترین " دلاور " بابا  نخوانمت

گلچین  روزگار ، "امان ت" نداد علی
تا که علی خوش قد و بالا بخوانمت

.
نامت مقدس است ونشدتا نخوانمت
کوچک ترین " دلاور " بابا  نخوانمت

گلچین  روزگار ، "امان ت" نداد علی
تا که علی خوش قد و بالا بخوانمت

پسرم دست خودت نیست اگر تنهایی
این جماعت همه از اسم "علی"بیزارند

از کینه "علی"، همه آتش گرفته اند
اما به چشمهای تو میرفت دودشان

زدستم‌ مي‌ روي‌ اما صدايم‌ در نمي‌آيد

دلم‌ ميسوزد و كاري‌ ز دستم‌ بر نمي‌آيد

سرم‌ را مي‌گذارم‌ رويِ‌ كِتف‌ِ خواهرم‌ زينب‌

الا اي‌ محرم‌ دردم‌ چرا اكبر نمي‌آيد

❖﷽❖
" رباب " است و خروش و خستہ حالے

بہ دامن اشڪ و جاے طـــفل، خالے

اگــر گهــواره را پس داده بودنـــد

دلــش خوش بود ،با طــــفل خیالے

اصغر مگو! افسار جهان در میل اوست

آری تمــــام معـــارف در ذیـــل اوست

اصغر مگو که او جهان زیر و رو کند

طفل است ولی همه عالم طفیل اوست

چیست فـــرق بیـــن حیـــدر بـــا علی کربلا

ناگهــان آهی ز دل با التهـــاب آمـــد برون

گفت (وه) زان دم برون از کعبه شد بنت اسد

وای از آن دم که از خیمه رباب آمد برون