شب تولد دریای جـود و احسان است

رسد به گوش سماواتیان ، سرود جواد

قدم به عرشه ی زین براق نور نهاد

به سوی حضرت سبحان بود صعود جواد

آسمان معرفت ، گنج سخا ، دریای جود

شهر فضل و دانش و بخشش بیاید در وجود

در شب میلاد مسعود شه خوبان جواد

حق به روی عالم و آدم در رحمت گشود

گشود دیده چو بر این جهان امام جواد

به روى خلق در مرحمت خداى گشاد

شکفت تا گل رویش ز بوستان رضا

بداد مــژده به اهـل نیاز، پیک مراد

دلها زقدم دوســت شاد است امشب

سيراب زچشمه ي مراد است امشب

بشکفته تقي شكــوفه ي باغ رضا

فرخنـده ولادت جواد است امشب

اي كوي تو قبله ي مراد ادركني

اي دادرس روز معاد ادكني

اي گشته ز فرط جود و عطا

مشهور و ملقب به جواد ادركني

او کودک ارباب ولی شیخُ الائمه است

دشمن شده از جامِ میِ معرفتش مست

خوردند بزرگان همه در بحث به بن بست

پیش پسر شاه خراسان شده اند پست

عالم همه پست و پسر فاطمه بالاست

یک عمر شدم نوکرش، آنقدر که آقاست

از نسل علیّ و نوه ی حضرت موساست

مولام رضا، او علیِ اکبرِ مولاست

گرخوب شوداگر که بد هم بد نيست

حاجت دهدت يا ندهد هم بد نيست

چون بعد رضا نهم امام است جواد

هشتت گرو نه بشود هم بد نيست

هستند کریمان دو عالم سرخوانت

یکبار نخورده است گره کیسه ی نانت

اصلا حرم شاه خراسان حرم توست

هرصحن که گشتیم در آن بود نشانت

دست و دل باز از سر و رویش مشخص میشود

یک جواد از خلق و از خویش مشخص میشود

دائم الذکری که دائم از خدا دم می زند

از دل حساس و حق گویش مشخص میشود